De grote zaal van Neushoorn loopt voorzichtig al wat vol als All Hail The Yeti uit Hollywood klokslag half acht het podium betreedt. De vier Californiërs doen aan het kaliber spierballenmetal, zoveel is vrij snel te horen. Puntgaaf uitgevoerd, maar met liedwerk waarbij de verveling gauw toeslaat. De tempo´s grooven zeker wel, in deze combi van boventallige ingrediënten groove metal en metalcore.
Deze maand is het vijfentwintig jaar geleden dat Life of Agony het album River Runs Red uitbracht. Het deed een frisse wind door de mondiale metalscene waaien, met zijn bijzondere mix van hardcore, punk en metal. Een mix die verrassende melodieën kende en het unieke cleane en volle zanggeluid van - toen nog - vocalist Keith Caputo prachtig liet samengaan met zware metalklanken. Na lange afwezigheid is de band tegenwoordig weer helemaal terug, inclusief touren. De eerder dit jaar gestarte omvangrijke Rise Of The Underground-tour is nu in Europa aanbeland. Vanavond dus de beurt aan Leeuwardens Neushoorn. Het kwartet uit Brooklyn, New York neemt in zijn kielzog landgenoten BillyBio en All Hail The Yeti mee.
Maar, de passerende tracks missen een bepaalde spanning, zijn vrij vlak in hun opbouw. Ondanks dat er dus gewicht aanwezig is in de bandsound, delft die aanwezigheid het onderspit door die weinige spanning. Met zanger Connor Garritty´s enthousiaste houding nog ten spijt (al zijn zijn lofuitingen over Nederland een tikkeltje overdreven), is dit verder een optreden om eigenlijk gauw te vergeten.
©
Kristian Zijlstra / 3VOOR12FRL
All Hail The Yeti
BillyBio is de nieuwe soloband van Billy Graziadei. Live wordt de zanger/gitarist bijgestaan door leden van Powerflo, de band waar Graziadei ook in zit. Evenals Life of Agony is hij oorspronkelijk afkomstig uit Brooklyn, vierde hij furore met hardcore/groove metaloutfit Biohazard en opereert thans vanuit Los Angeles. Eind november verschijnt debuutalbum Feed The Fire. Het zwaartepunt van de set ligt dan logischerwijs, op een enkele Biohazard-cover na, op songs van de nieuweling. Die slaat BillyBio met veel no nonsense punch tegen de toehoorders aan. Met ook een passend geserveerd geluid, dat aardig rauw en direct is. Het briest dus allemaal prima, hetgeen bij de voorgaande act teveel miste.
©
Kristian Zijlstra / 3VOOR12FRL
BillyBio
Veel New York hardcore in de kern, regelmatig ook met een goede dosis punk overgoten. Zonder fratsen, effectieve kop-staart nummers, met een overvloed aan rap doorrollende riffs. Track Never Again schuurt dan weer wat tegen Biohazard aan, met meer swing en variatie in de ritmische dynamiek. Hoewel het geheel aan gepresenteerde songs weinig nieuws biedt onder de hardcorezon, geeft BillyBio een prettig doorbeukende set weg. Eén waarvan de opgefoktheid goed afdruipt.
©
Kristian Zijlstra / 3VOOR12FRL
Het is al gauw duidelijk dat de twee mannen en twee vrouwen van Life of Agony vanavond in de Friese hoofdstad een succesverhaal schrijven. En daarmee doet de band de vorig jaar geweldig neergezette performance op Leeuwardens Into The Grave dunnetjes over. Losbrandend met Through and Through is er meteen de aandacht voor gelauwerde debuutplaat River Runs Red. Mooi dik uitversterkt, hangend in vettig sublaag, maakt Life of Agony met zijn hechte sound de bomvolle zaal meester. Wat smaakt die groovende en doomy crossover van hardcore punk en metal toch nog steeds lekker fris, zeg. Vol energieke passie uitgespreid, in de top afgerond door een nog evenzo ijzersterk, doorvoeld zingende Mina Caputo. De gewezen Keith mag dan na zijn transformatie tot vrouw niet meer dat typische volume hebben in de lage zangregisters, de zangeres Mina contrasteert immer nog met intrigerend cleane vocalen kenmerkend de doorgaans heavy ondergrond van Life of Agony´s materiaal. Zij het nu met een wat minder bereik, iets dunner van klank, maar nog altijd voorzien van mooie breekbaarheid.
Het publiek is gulzig tot en met de laatste kruimel. Het neemt de Amerikanen volledig tot zich. Caputo bespeelt en zwiept de menigte op in de refreinen, die vooral ook op grote schaal meescandeert op krakers van de eerste twee albums. Men gaat hard op stomende uitvoeringen van diep groovende doomcore tracks van River Runs Red, als This Time, Underground en titelnummer van de plaat in kwestie.
En kunnen zo, van opvolger Ugly, straf swingende midtempo knaller Other Side of the River en die maximale vertwijfelings- en wanhoopshymne Lost at 22 – ook maximaal loom groovend – op veel vocale bijval vanuit de zaal rekenen. Vermakelijk is bijkomend nog de ingepaste solo van drumster Veronica Bellino. Ze is de betrekkelijke nieuwkomer binnen de band, naast haar dienstdoende collega´s van het eerste uur.
Life of Agony brengt bij elkaar genomen zo´n anderhalf uur onaflatende powerplay. Het kiest daarin een prachtige middenweg waarbij zowel oud als nieuw(er) materiaal (van vorig jaar verschenen album A Place Where There´s No More Pain) uiterst aanstekelijk, met die Amerikaanse boys from the hood-mentaliteit (gezonde branie!), uit de doeken komt. Alsof het nog steeds 1993 is. Dat gevoel krijgt een leuk extra als de band richting seteinde met Graziadei Biohazards klassieker Punishment speelt. Het geeft de verdere sprankels aan dit klasse optreden, van een Life of Agony dat zijn jeugdigheid nog fris en fruitig bezit.
GEZIEN
Life of Agony + BillyBio + All Hail The Yeti
Neushoorn, Leeuwarden
Zondag 14 oktober 2018