Een half uur na de oorspronkelijke aanvang staat Nele Needs A Holiday dan toch op het podium. Of vooral: Nele staat er. Waar de Vlaamse Nele van den Broeck met regelmaat vergezeld wordt door een zeskoppige band, wordt Neushoorn vanavond voorzien van een akoestische sessie van enkel de frontvrouw. Het lijkt allemaal nog wat timide, hoe de petite Van Den Broeck daar staat met haar ukelele. Wiebelend op haar voeten leidt ze het eerste liedje in. Lang duurt dit ongemak niet. Luchtig en vooral met veel humor bezingt ze – in haar woorden – dieptragische alledaagsheden. De herkenbare ironie in haar teksten slaan goed aan bij het publiek en de Vlaamse weet een opgewekte sfeer neer te zetten in de onterecht schaars gevulde zaal.
Met het Fries Straatfestival in de Leeuwarder straten en een andere, grote act in de grote zaal, trekken de artiesten in de Arena van Neushoorn slechts vier handjes vol met kijkers. Zowel Arkward I als Nele Needs A Holiday weten hier echter hun voordeel mee te doen. De lage opkomst zorgt ervoor dat beide acts juist erg eenvoudig een connectie weten te maken met hun publiek. Zo creëren zij een intieme setting waar ze hun luisterliedjes kunnen delen.
De muziekstijl doet denken aan Kate Nash, maar dan met een rauwer stemgeluid. Met een hele bak aan vrolijke energie maakt Van Den Broeck grap na grap. Dit zorgt er wel voor dat de zang regelmatig niet even zuiver is. Bijzonder is dat dit voor de performance van deze vrouw erg weinig uitmaakt. Voor dit kleinschalige, akoestische optreden zijn de zuivere klanken niet de reden om te blijven luisteren. Je blijft omdat je wilt horen wat ze je te vertellen heeft, je blijft kijken naar de maniertjes, expressies en dramatiek die ze in haar performance gooit. Je gaat naar Nele Needs A Holiday voor de persoonlijkheid Nele Van Den Broek en haar muziek is slechts een uiting daarvan: Soms imperfect, maar vooral eerlijk, lichtvoetig en vol levenslust.
Awkward I is een act welke muzikaal sterk in elkaar zit. De cello en viool zorgen voor behoorlijk wat meer diepgang in de set. Technische problemen zorgen echter voor enige frustratie bij Djurre de Haan, waardoor het optreden tijdelijk stil wordt gelegd. “Ik heb niet een hele nieuwjaarsconference paraat”, verontschuldigt De Haan zich, terwijl hij al pratend probeert de wachttijd op te vullen.
Ooit geweten dat No Waterfall mede geïnspireerd is door het ‘voor-alle-leeftijden-geschikte The A-Team’ en het feit dat de slechteriken uiteindelijk altijd weer uit het puin weten te kruipen? Wij dus nu wel. "Ik vond het jammer dat er niemand doodging in the A team. Dat wilde ik altijd", aldus De Haan. Een behoorlijke anti-climax dus.
Wanneer er weer gespeeld kan worden, merk je dat Awkward I vol paradoxen zit. Met warme stem worden koude onderwerpen als de dood en eenzaamheid bezongen en de muziek is met regelmaat off-key, maar door harmonische balans toch niet vals. Ook weet de zanger lichte, zweverige composities te creëren, zonder dat het schattig wordt.
'Met warme stem worden koude onderwerpen als de dood en eenzaamheid bezongen'
Het derde album Kyd is geschreven in een periode waarin de frontman minder goed in zijn vel zat en dat is tussen de schijnbaar opgewekte toon regelmatig te voelen. De Haan heeft een talent voor het brengen van mooie, kleine liedjes, zoals A Boat Beneath A Sunny Sky. Een variatie in tempo was bij de toegift wenselijk geweest. Afsluiten met drie liedjes over ophanging en jezelf klaarmaken om te sterven is zo tegen middernacht wel behoorlijk deprimerend.
GEZIEN
Awkward I + Nele Needs A Holiday
Neushoorn, Leeuwarden
Vrijdag 25 mei 2018