Paceshifters en support acts brengen een eervol salut aan oude recreatiezaal Paceshifters en support acts brengen een eervol salut aan oude recreatiezaal

Na een cover van Black Sabbath’s Paranoid als intro, is het de beurt aan de band met de meeste speeluren op een podium, namelijk Paceshifters. Dat betekent niet dat ze op de automatische piloot spelen. Integendeel. De gedrevenheid en het plezier spat ervan af. Paceshifters is zo’n band die live waarschijnlijk nog beter tot z’n recht komt dan op een album. De beukende bas van Paul Dokman, de getergde zang van zijn broer Seb en de dreunende drums van Jesper Albers spreken voor zich. Het is echter niet alleen hard en heftig. Er zijn ook ingetogen passages, die soms iets symfonisch hebben. Naast een flinke dosis invloeden vanuit de garage rock, kun je eveneens spreken van een soort van powerrock. Hoe je het ook noemt het is vakkundig en gevarieerd zodat niemand zich een moment hoeft te vervelen.

Deze avond is een typisch voorbeeld van een zeer geslaagde Podium Asteriks avond. De zaal ramvol, bier dat rijkelijk vloeit, een drietal acts die allemaal op hun eigen niveau en intensiteit weten te boeien. Er wordt ruimte gegeven aan lokale acts, zoals in dit geval Psychotic Lumberjacks, om vlieguren te maken en zich te presenteren. We maken op zeer prettige manier kennis met een relatief onbekende band uit België en worden getrakteerd op een klasse show van Paceshifters. Dit concept van Podium Asteriks zal blijven bestaan, de omgeving waar de optredens gaan plaatsvinden is (helaas?) aan verandering onderhevig en nemen we dus afscheid van de oude recreatiezaal van de Blokhuispoort.