De avond begint met Graceless uit Leiden, die duidelijke invloeden laten horen uit de oude deathmetal-doos. Het herinnert aan bands als Asphyx en Carnage. De band heeft in de midtempo's van hun stukken interessante melodielijnen op de gitaren, die pakkend klinken. De podiumpresentatie van de band ziet er wat té geconcentreerd uit, het had wel wat losser gemogen. Er wordt tijdens het optreden van Graceless met regelmaat aan het geluidsbeeld gesleuteld door de technici en dat maakt de luisterervaring nogal hinderlijk. Dat had met wat meer tijd in de soundcheck al opgelost kunnen zijn.
Op vrijdagavond staan er maar liefst vier metalbands op het programma van poppodium Iduna, die een diversiteit aan dood en verderf gaan prediken. De metal varieert in stijl van grindcore tot doom metal, maar ook de crust is goed vertegenwoordigd. Voor iedere bezoeker is er wel iets te vinden binnen de niches van de metal, dat in de smaak gaat vallen. De liturgie wordt verzorgd door de bands Implore, Sledgehammer Nosejob en Graceless. Als hoofdact staat het Britse Vallenfyre op de planken.
©
Ymkje Veenstra / 3VOOR12FRL
Gracesless
De band Massive Assault uit Hoogeveen stond eigenlijk op het affiche, maar ze moesten het optreden afzeggen wegens een blessure van drummer Gideon Weppner. Daarvoor in de plaats is Sledgehammer Nosejob aangerukt, met leden uit Massive Assault. Het publiek moet nog echt worden opgewarmd als Sledgehammer Nosejob zijn opwachting maakt. Iets wat ten dele slaagt. De warmte wordt voor een deel van de bezoekers dichter bij het podium gezocht. Frontman Carl Cristian is zeer beweeglijk en weet daarmee de aandacht op zich te vestigen. De opgevoerde rock-'n-roll vermengd met vuige thrash die de heren brengen, doet denken aan de laatste en populaire jaren van Entombed. Het repertoire van de band is nog niet zo omvangrijk en er wordt Sharp Dressed Man van ZZ-Top in een eigen bewerking gebracht.
©
Ymkje Veenstra / 3VOOR12FRL
Net voor het begin van de set vraagt frontman Gabriel Dubko van Implore of de mistgenerator tijdens de show bediend kan worden. Na bevestiging en enige uitloop in de planning begint deze Duitse band aan het optreden. De bezoeker ondergaat een zware en logge sound, die als een goederentrein door Iduna heen walst. De toon is gezet voor de rest van de avond. Met tatoeages in zijn gezicht is Dubko een indrukwekkende verschijning. Er verzamelen zich voor het podium een aantal fotografen om alleen foto's van hem te maken. De band zet een strak optreden neer met veel energie en beweging op de planken. De stroboscooplichten op de achtergrond in combinatie met de mist maken er af en toe een mooi schimmenspel van. De sneltreinvaart zit er goed in bij deze band. Dubko weet tussen de weinige adempauzes door nog te vertellen dat drummer Guido Montanarini de daags daarvoor een vinger heeft gebroken bij het spelen. Tijdens de set is daar niets van te merken.
©
Ymkje Veenstra / 3VOOR12FRL
Implore
Inmiddels is de vertraging in de planning al opgelopen naar twintig minuten, maar uiteindelijk sieren drie grote spandoeken met het bandlogo van Vallenfyre het podium. Deze Britse formatie rond gitarist Gregor Mackintosh van Paradise Lost, heeft zeer ervaren muzikanten om zich heen verzameld. In deze groep hanteert Mackintosh de microfoon in plaats van de gitaar en is hij getooid met een hanenkam en gekleed in een punk-outfit. Hij loopt daarmee uit de pas ten opzichte van de overige bandleden. Vallenfyre heeft zich meer toegelegd op de invloeden van het oudere werk van Paradise Lost. Dat vooral in de dubbele melodielijnen van de gitaren in de wat tragere stukken is te horen. Maar ook het snellere werk van Napalm Death komt langs. De muziek en de rauwe diepe grunts van Mackintosh maken behoorlijke indruk. Door een op hol geslagen mistgenerator is gitarist Hamish Glencross op een dusdanige manier in nevelen gehuld, dat hij de gitaarlijnen op de tast moet spelen. En dat is te horen, af en toe heeft hij wat kleine uitglijders, maar die worden goed opgevangen door de overige bandleden. Tijdens het optreden lijkt Mackintosh zich soms moeilijk een houding te geven, hij staat vaak met zijn rug naar de zaal als hij even geen teksten hoeft te zingen. De interactie tussen de nummers door met het publiek is goed. Er zijn regelmatig wat grappige verhalen en oneliners die Mackintosh vertelt. Tijdens het optreden van Vallenfyre druipen er wat bezoekers af en dat is jammer, als je bedenkt dat deze band weinig optredens geeft.
©
Ymkje Veenstra / 3VOOR12FRL
Vallenfyre
'Vallenfyre heeft zich meer toegelegd op de invloeden van het oudere werk van Paradise Lost'
©
Ymkje Veenstra / 3VOOR12FRL