Rhinorino
Het is aan de Utrechtse stoner rock-‘n-roll van Rhinorino om het publiek op te warmen. Ondanks dat de zaal nog niet helemaal gevuld is, gaat de band in hoog tempo door de set. Het powertrio doet niet aan stil staan en vraagt tevergeefs om wat meer beweging in het publiek. Meer dan het meetikken van de maat en wat knikkende hoofden zit er op de vroege avond nog niet in. Bassist Sytse Roelevink is een geboren performer en het podium had voor hem niet groot genoeg kunnen zijn. Headbangend vanaf de eerste maat terwijl hij zich over het podium voortbeweegt, zoekt Roelevink continu contact met zijn bandleden. Zijn energie komt over en gaandeweg bereikt zijn enthousiasme het publiek. Ook gitarist Pim van Ham heeft moeite om bij zijn microfoon te blijven, terwijl de strakke rocksongs achtereenvolgens worden ingezet. Drumster Suzanne ‘Susie Q’ Muller zet sporadisch haar vocalen in waarmee ze een sexy en verfrissend randje aan de songs toevoegt.
Navarone heeft al meerdere keren bewezen wat het waard is. Vele festivals rockten ze af in zowel binnen als buitenland en nu is het tijd voor een najaarstour van maar liefst dertien shows. De Nijmeegse rockformatie trapt de tour af in Podium Asteriks. Met een bijzonder lange set en de nieuwste plaat Oscillation onder de arm laat Navarone zien wat ze het afgelopen jaar hebben gepresteerd. Samen met supportacts Rhinorino en Storksky trakteren ze Leeuwarden op een bijzonder dikke rockavond.
Storksky
Terwijl Rhinorino het laatste nummer afrondt, haast het publiek zich naar de bar. Storksky staat al klaar om een uitverkocht Asteriks te domineren, net zoals het dat verleden jaar deden als support van rockgroep Drive Like Maria. Bij Storksky is het altijd even afwachten wie zanger Michiel Claessen meebrengt voor de drumpartijen. Vanavond neemt Lars Spijkervet voor de eerste keer de stokken over van voorganger Jesper Aalbers. Het alternatieve rockduo wordt naar eigen zeggen geïnspireerd door Queens of the Stone Age en Jack White, maar de meest relevante vergelijking zou Muse zijn. Denk aan lage gitaartonen die worden gecombineerd met de heerszuchtige falsetto en doordringende drums. Bovendien zijn de vocalen bijna één op één te vergelijken met Matt Bellamy, terwijl de vloeiende beats doen denken aan een zwaardere versie van Arctic Monkeys’ album AM.
Soepel wordt er zowel door het publiek als op het podium meebewogen met het geluid dat Storksky produceert. De band blijkt zelfs nog wat muzikale nieuwtjes in petto te hebben. Zacht en gecontroleerd komen nog onbekende klanken voorbij die verwarmd worden met een poppy ondertoon. De vertrouwde gitaarrock blijft echter doorschijnen bij de nieuwe nummers. De harde slagen van Spijkervet trillen nog lang na door de zaal en Claessen verschuilt zich niet langer achter zijn lange haar.
Navarone
Asteriks is ondertussen tot de nok toe gevuld en vanuit iedere hoek is enthousiast gekakel te horen. Het publiek wacht in spanning op Navarone, de Nederlandse rockhelden die afgelopen september nog op het programma van CityRock pronkten. De band weet al jaren show na show uit te verkopen en heeft daarnaast mogen schitteren op onder andere Noorderslag, Sziget en Zwarte Cross. Met een bestaansduur van bijna een decennium heeft de band een stevig curriculum vitae opgebouwd waar menig artiest ‘u’ tegen zegt. Je kunt bijna niet meer om de liveshows van Navarone heen en eerlijk is eerlijk, dat moet je ook niet willen.
De inzet van Bang Bang (My Baby Shot Me Down) van Nancy Sinatra en Billy Strange trekt onmiddellijk de aandacht. Met enkele riffs zet gitarist Kees Lewiszong de toon voor de rest van de avond. Zanger Merijn van Haren duwt zonder moeite een stroom van loepzuivere woorden uit zijn strot. Al snel is het tijd voor de ijzersterke publiekslieveling Snake. Met een allesverwoestende riff creëert de band een zware fundering. De afwisseling tussen het gefluister van Van Haren met de onuitputtende uithalen is sterk. Trots vertelt hij dat zijn band het hele album Oscillation gaat spelen, met daarnaast een hele bups oudere nummers.
De explosiviteit van Navarone is groot en Asteriks lijkt het nog maar net aan te kunnen. We mogen even ademhalen wanneer Shadow wordt ingezet. De opbouw van het nummer lijkt bijna een boek te zijn, waarin het gitaarwerk de hoofdrol speelt. Van Haren raast door de tekst en neemt geen moment de tijd om op adem te komen. De manier waarop Navarone zich presenteert doet onder andere denken aan legendarische bands als The Rolling Stones. Met een gelikt sfeertje om zich heen weet de band het complete publiek in te pakken. Dat Navarone het spelen van liveshows onder de knie heeft, spat er aan alle kanten vanaf. Het ene na het andere trucje wordt ingezet, en zelfs als de band die blijft herhalen, wordt het publiek enkel enthousiaster. Langgerekte outro’s, ingestudeerde bewegingen en af en toe een knipoog naar de dames vooraan blijven maar terugkomen. Voorspelbaar of niet, je moet de vijfkoppige rockformatie meegeven dat ze een meester zijn in het live optreden.
De akoestische inzet van Free Together, een lieflijk luisterliedje, wordt halverwege het nummer aangesterkt. Een folky sfeer blijft hangen en de ballad laat zelfs emoties los. Er is echter geen tijd voor rode oogjes, want er wordt full power doorgerockt. Afsluiters Lonely Nights en Days Of Yore gaan door merg en been en blijven nog lang in het hoofd hangen.
Navarone is een band waar je niet meer aan ontkomt als muziekliefhebber. Met hun energieke samenstelling van 19 nummers hebben ze laten zien waarom ze zulke live legendes zijn. IJzersterke riffs en buigzame lyrics maken het plaatje compleet. De trucjes mogen ze achterwege laten. Een beetje minder drama kan plaats maken voor wat meer spontaniteit en dan is Navarone nog completer dan de band al is.
Gezien
Navarone + Rhinorino + Storksky
Podium Asteriks, Leeuwarden
Vrijdag 3 november 2017