De afstand tussen de band en het publiek is groot in de donkere tent van Grootegast. Zangeres van de band Amber Webber, waadt enigszins autistisch over het podium, het contact met het publiek daarbij stelselmatig vermijdend. Gehuld in wolken van mist en licht verschuilt de band zich voor de toehoorders. Ook het geluid in de tent klinkt als een zware wolkendepressie. Met een reusachtig volume slaan de klanken neer op het publiek. Voor zover er al sprake is van nuance bij stonerrock, verdwijnt deze in het geheel door een ongebalanceerde geluidsmuur van zware drums, zwierende orgels en gierende gitaren.

Dat deel van het publiek dat standvastig de wolkbreuk van geluid doorstaat, wordt beloond. In het tweede deel van het optreden begint een spreekwoordelijk zonnetje gelukkig nog te schijnen. Het geluid wordt redelijk rechtgetrokken en de band creëert meer muzikale contrasten en ruimte voor individuele muzikanten. Op orgels, synts en gitaar worden uitgesponnen muzikale vergezichten geschilderd op een basis van bas en drums. Zware stonerrock riffs maken plaats voor een meer dromerige sound die doet denken aan het psychedelische, meer toegankelijke geluid van bands als Pink Floyd.

Canadese stonerrockband Black Mountain is tijdens het optreden op Welcome to The Village geen publiekspleaser. Met een knetterharde stonerrock tijdens het eerste deel van de set, stelt de band het publiek behoorlijk op de proef. Als tijdens het tweede deel van het optreden het volume en nummers wat publieksvriendelijk worden, is het jammer dat een groot deel van dat publiek de tent al is ontvlucht, op zoek naar zonnigere oorden.