Hard en sexy: Cocaine Piss nodigt uit om te dansen

Female fronted punk opent nieuw seizoen

Tekst: Helen Wittebol | Foto's: Denise Janssens ,

Vrijdag 23 september 2016 worden de deuren geopend voor de zevende seizoensstart van Podium Asteriks. Dit jaar wordt een veelbelovend seizoen afgetrapt door maar liefst drie bands met een vrouwelijke lead. OOO (uitgesproken als Out of Order), The Sweet Release of Death en Cocaine Piss beuken met een onvoorstelbare dosis energie de zaal door. Een avond vol bier, zweet en punk; dat moét wel een goed seizoen worden.

OOO
Stipt op tijd stapt het Groningse trio Out of Order het podium op. Het weinige publiek dat zich op dat moment in de zaal bevindt, kijkt langzaam op wanneer de eerste klanken door de ruimte te horen zijn. Julia Bekker, verscholen achter haar drumstel, is toch duidelijk de frontvrouw van de band. Met spontane oneliners en korte anekdotes weet ze de aandacht van het nog achterblijvende publiek te trekken en al snel is de interesse gewekt. Voor een relatief nieuwe band, dat nog maar een klein jaar bezig is, komen ze allesbehalve amateuristisch over. De drie meiden spelen strak, zijn goed op elkaar afgestemd en worden enthousiaster naarmate de zaal zich vult. Niet alles is even zuiver en er zijn hier en daar wat slordigheidjes te ontdekken maar juist dat versterkt het garagegevoel, op een goede manier. 

The Sweet Release of Death
Tegen tienen, wanneer de zaal nu toch wel half vol staat, is de beurt aan de tweede band van de avond. Het Rotterdamse trio The Sweet Release of Death, onder leiding van zangeres en bassiste Alicia Breton, belooft een set van noise-rock, no-gaze en noise-punk. Toch neigt de band meer richting het genre punk-rock dan naar gaze of post-punk. Dat buiten beschouwing latend, zet The Sweet Release of Death een korte, stevige set neer. De voorspelde moshpit blijft nog uit, maar dankzij de zelfverzekerde houding van Breton durft ook het publiek in beweging te komen.

Cocaine Piss
Snel, hard en supersexy. Daarmee is de headliner van de avond het beste te omschrijven. Met hoge, schelle kreten en spannende gezichtsuitdrukkingen introduceert het Belgische viertal Cocaine Piss zich aan Leeuwarden. De korte, zéér stevige nummers nodigen het publiek uit om te dansen. Frontvrouw Aurélie Poppins heeft het publiek vanaf de eerste seconden in haar greep. Dit is de band waar iedereen op wachtte. Poppins lijkt geen schaamte te kennen; met haar excentrieke dansmoves paradeert ze, helemaal in haar eigen wereld, over het veel te kleine podium. Dat de kleine massa voornamelijk met open mond naar de bijzondere verschijning staat te kijken, is voor de blonde zangeres geen probleem. Ze maakt haar eigen moshpit wel. Met haar bijna psychotische kreten intimideert ze iedereen in de zaal. Al snel is ze meer op de vloer dan op het podium te vinden en windt ze iedereen om haar vinger. Ze wil dolgraag met je dansen en Asteriks danst dolgraag mee. "Start dancing, it will be over soon and we will all go home." Met een prachtig Belgisch accent weet ze de laatste mensen over te halen. Waar ze ook gaat, alle ogen zijn op haar gericht waardoor de kleine foutjes van de andere muzikanten onopgemerkt blijven. De snerpende gitaren, overduidelijk aanwezige drums en de intimiderende, maar oh zo sexy uitstraling van de avond beloven veel goeds voor het komende seizoen.