Het belooft een volle avond te worden in Poppodium Iduna. De dertien acts volgen elkaar in rap tempo op, met weinig tot geen overlap. De acts spelen op het grote podium en in de kleine zaal. Daarnaast zijn jonge talenten te bewonderen in de kleine oefenruimte, maar dan wel tijdens de optredens van andere bands.

Het is aan Mundo Park om de avond te openen, en dit blijkt nogal een opgave aangezien er nog geen twintig mensen in de zaal staan. Desalniettemin begint de act enthousiast aan haar korte set. Ze beginnen met het nummer Home en het lijkt niet helemaal goed te gaan met de achtergrondzang. Gitarist Marcel Schuiff zingt uit volle borst mee, maar wel behoorlijk uit de toon, waardoor de uithalen enorm vals klinken. Daarnaast heeft zanger Jona de Berg ook nog weleens moeite met het halen van de kopstem. Het aanwezige publiek lijkt er geen erg in te hebben en beloont de jongens met een enthousiast applaus. Gelukkig weet de band zich te herpakken en spelen ze lekker in het gehoor liggende pop, waaronder de nieuwe single Keep Your Faith In Me. Misschien ligt het aan het geluid, maar de vocalen blijven gedurende het optreden matig. Ze eindigen met een lekker bombastisch nummer met een lange fade out, wat het inmiddels iets gegroeide aantal mensen zeker kan waarderen. 

Er is ook gedacht aan eten en deze keer zijn er geen hotdogs, maar is er zowaar keuze tussen crêpes, een broodje hamburger of kipsaté. Dit alles wordt geserveerd door een aantal enthousiaste vrijwilligers die stiekem meegenieten van de optredens. De organisator van het evenement deelt tevens buisjes met Frysk Bloed uit, wat een soort kruidenbitter lijkt te zijn.

In de kleine zaal staat ondertussen een welbekende coiffeur te spelen en zijn naam is Bigsby. Samen met zijn Rocketeers maakt hij enorm aanstekelijke rockabilly muziek en naarmate de show vordert weet hij toch wat heupen van de veelal aanwezige vrouwen met een kort pittig kapsel, te doen wiegen. Het is nog steeds niet enorm druk, maar het optreden in de kleine zaal doet toch intiem aan. De toeschouwers moeten nog wat loskomen want niemand durft vooraan te gaan staan, waardoor er een afstand ontstaat tussen band en publiek. Nummers als Dig A Hole zijn erg aanstekelijk en er is dan ook niemand zonder een glimlach op het gezicht.

De optredens lijken in elkaar over te vloeien. Waar Bigsby’s Rocketeers langer doorgaat dan gepland, neemt Audio Adam uitgebreid de tijd om te soundchecken waardoor de band eigenlijk begint wanneer Bigsby ophoudt. De lange soundcheck werpt haar vruchten af, want het eerste nummer van Audio Adam knalt er lekker in. Dit is ook waar de overlap begint, want tijdens hun optreden staat er nog iemand te spelen, en wel Jordy Nayeli. Geen onbekende van het festival, want dit is de derde keer dat hij hier staat. De kleine oefenruimte vult zich langzaam met mensen die aandachtig luisteren naar een mix van covers en eigen nummers van Nayeli. De jonge singer/songwriter lijkt nog niet helemaal klaar voor het grote podium, maar heeft zeker talent en de potentie om te groeien als artiest.

Audio Adam legt ondertussen uit dat ze behoorlijk gaar zijn van een paar dagen Texel.  Daar hebben ze drie shows hebben gespeeld, maar na een paar biertjes gaat het nu wel weer goed. Het nummer Don’t Ya Mama Know wordt enorm gewaardeerd door het publiek en etaleert ook weer het mooie geluid van zanger Tjerk Koekkoek. De band heeft wel een consistente sound, die soms in de verte doet denken aan Kensington door het gitaargeluid. Ze weten de sound wel eigen te maken waardoor het erg fijn is om naar ze te luisteren en te kijken. Na het bombastische If It Takes You Home is het tijd om weer een kijkje te gaan nemen in de kleine zaal, waar de oude rockers van Sadelrûkers staan te spelen. Deze oer-Friese band gaat al meer dan twintig jaar mee en weet ook vanavond er weer een feest van te maken. Met de zo nu en dan vunzige Friese teksten pakken ze het publiek in, terwijl de muziek behoorlijk binnen de lijntjes blijft. Gewoon rechttoe rechtaan rock-’n-roll.

De grote zaal maakt zich inmiddels op voor een andere bekende naam van de avond, namelijk die van Jack Bottleneck. Samen met gitarist Johan Keus heeft hij er een enorm succesvol jaar op zitten, met veel optredens op festivals door heel Nederland. Vanavond staat aan zijn linkerzij zoals altijd weer Keus en hij wordt versterkt door gitarist Eddie Mulder en drummer Mark Jongedijk, waardoor er ineens een complete band op het podium staat. De meer intieme optredens hebben dus plaats gemaakt voor een ruimere opzet, maar gelukkig blijft de essentie van Jack overeind. Zijn aanstekelijke blues en rocknummers weten het tot nu toe nog milde publiek wat los te krijgen. Helemaal wanneer hij zijn hit Nobody’s Business speelt. Het grote podium pakt ook mooi uit voor gitarist Keus die heel uitgemeten speelt met erg fijne solo’s. Het publiek lijkt onder de indruk van de act en helemaal wanneer Bottleneck zijn banjo tevoorschijn tovert.

In de kleine afgeladen oefenruimte zijn de geluiden van singer/songwriter PYN te horen. Een mooie verschijning met een kraakheldere stem. De zangeres speelt diverse nummers en alles zit heel goed in elkaar. Het is een genot om naar te luisteren en ze had ook niet misstaan in de kleine zaal. In de kleine zaal staat op datzelfde moment Uncle Jimmy. Zij wonnen vorig jaar Battle Of The Bands. Wat niet moeilijk voor te stellen is, want de band produceert heerlijke bluesrock, met invloeden van Deep Purple en Led Zeppelin. Daarnaast gebeurt er ook genoeg op het podium wat het publiek tot het einde weet te boeien. Ondanks de pogingen van de zeer serieuze geluidsman is de zang veelal niet verstaanbaar, waardoor het geheel wat diepgang mist. De ritmesectie is het kloppend hart van de band en zorgt dat alles samenkomt. De sound van de band doet soms toch wat denken aan een coverband, maar dan wel met veel techniek en finesse.

Het is inmiddels tijd voor de uitreiking van de Gouden Sadel Award 2016. Deze gaat toevallig naar een dame die toch al op het podium moest zijn: Elske DeWall. De Walle neemt deze enthousiast in handen en houdt dat enthousiasme gedurende avond mooi vast. Het feit dat ze in Friesland staat maakt haar erg vrolijk en dit komt haar show ten goede. De Walle heeft een sterk spelende band om zich heen verzameld, die compleet op elkaar ingespeeld lijken te zijn. Tijdens het nummer Carry On laat De Walle een andere kant van haar zien en de tekst toont diepgang. Sascha Elisah brengt haar country blues songs ondertussen ten gehore in de oefenruimte. Elske speelt ook een aantal covers waaronder een nummer uit de film Dirty Dancing en het wereldberoemde Purple Rain van Prince. Hiermee laat ze echt horen dat ze een fantastische zangeres is, en het publiek lijkt onder de indruk en zingt op haar verzoek mee.

Icky Pack begint ondertussen aan hun set in de kleine zaal. Langzaam maar statig werkt deze graag geziene band in Friesland aan een doorbraak in Nederland op het gebied van garagerock. Zo speelden ze in 2015 meer dan 20 shows tijdens de Popronde, vijf voor Eurosonic/Noorderslag 2016 en verschijnen ze bij DWDD. In Drachten lijkt de band nog niet zo bekend, maar na een paar nummers is het publiek om. Ze spelen veel nummers van de nieuwe plaat Creep die er goed in gaan. Bij sommige nummers verschijnt saxofonist Warner Stienstra nog even op het podium, wat voor een extra laag zorgt. Inmiddels is reggae/ska band Mr. Wallace begonnen en de vrolijke tonen zorgen dat de hele zaal aan het dansen is. Degene die zijn weg nog kan vinden naar de oefenruimte vindt daar nog RT Woods. Hij zingt op dat podium voor een handjevol mensen de longen uit zijn lijf. Om af te sluiten met Mr. Wallace is erg slim van de organisatie. Iedereen heeft zin om te dansen en gaat daarna met een goed gevoel naar huis of nog even door met dansen tijdens de afsluitende dj act.

Deze jubileum editie van Fryskbloed Muzykfestival mag gerust een succes genoemd worden. Opvallend is de hoge kwaliteit van het Friese product en krijgen ze vooral met een dergelijk festival de kans dat te laten zien als collectief. Het is wel jammer dat mooie ingetogen optredens door de singer-songwriters op een dergelijke avond wat ondersneeuwen door gelijktijdig geprogrammeerde headliners. Uiteindelijk weet het diverse, doch wat oudere publiek dat op het Fryskbloed Muzykfestival afkomt, veel verschillende muziekgenres te waarderen. Met een programmering waar bijvoorbeeld Icky Pack en Mundo Park op de poster staan, zou je eveneens wat jonger publiek verwachten. Helaas kon die categorie de weg naar Poppodium Iduna nog niet goed vinden. Wellicht een mooie missie voor de organisatie voor de volgende editie.

----
Gezien: Fryskbloed Muzykfestival 2016
Waar: Poppodium Iduna, Drachten
Wanneer: Zaterdag 19 november 2016