“Lieverd, zou je dat nou wel doen? Misschien kun je beter van muziek een hobby maken. Zo’n opleiding biedt toch geen zekerheid?“ Of de moeder van Michiel Claessen dit echt heeft gezegd weten we niet, maar als het zo was, mogen we blij zijn dat hij niet heeft geluisterd. Met op zijn cv een diploma van de rockacademie, optredens op grote Nederlandse podia en samenwerkingen met de drummers van Triggerfinger, De Staat en Paceshifters, is Claessen alias Storksky vanavond het voorprogramma van rockgroep Drive Like Maria. Al is het fenomeen van een roulerende drummer Storksky niet onbekend, sinds eind september mag Paceshifters trommelaar Jesper Albers het drumstokje overnemen van Roy Moonen als vaste drummer. Voordat de mannen los kunnen, verzekert de host ons er nog van dat ‘dit een band is’ en ‘dat het superleuk wordt’.  Tikkertje op het schoolplein was vroeger ook superleuk. Storksky speelt alleen geen spelletjes. Storksky speelt harde rock.

De lage tonen van het gitaarspel van Claessen in combinatie met doordringende falsetto vocalen á la Matt Bellamy (Muse) creëert een prettig melodieus contrast. Muse is dan ook een van Claessens inspiratiebronnen. Wat hem echter van de Britten onderscheidt is zijn continue beheerstheid. Terwijl Albers zijn drumstel bijna kapot laat rammelen, beweegt de zanger soepel met zijn heupen op de muziek, terwijl hij zacht en gecontroleerd zijn teksten zingt. Als hij zijn publiek aanspreekt kun je misschien nog de kleuren van zijn ogen ontdekken. De rest van de tijd gaat zijn gezicht schuil achter zijn lange manen. Laat je alleen niet beetnemen. Verlegen is de frontman allerminst. Wanneer de zanger controleert of iedereen al een beetje warm is, neemt hij geen genoegen met de enkele ‘woehoe’ van een zelfgekroonde publieksvertegenwoordiger. Asteriks is pas klaar voor de hoofdact, na een woeste drumsolo, de eerste ‘bangende heads’ en we-want-more gejuich. Want als ‘ie iets doet, dan doet ‘ie het wel goed.

Het moment waar we reikhalzend naar uitkijken is eindelijk daar, wanneer de leden van Drive Like Maria vanuit de zaal het podium op komen wandelen.  Ze trappen af met Saints van hun EP Preserver, welke onderdeel is van drieluik Preserver-Creator-Destroyer. Hun eerste album Elmwood (2009) zorgde destijds nog voor een positie als supportact bij ZZ Top en AC/DC. Bij hun nieuwe platen heeft de viermansformatie wat meer afstand van hun stonerrock profiel genomen. De nieuwe nummers hebben een toegankelijker karakter. De doorgewinterde fans hoeven echter niet te treuren. Ook nummers van Elmwood en de gelijknamige plaat Drive Like Maria (2012) vinden hun plek in de immer stevige set.

De rockperformance is gekleurd door onophoudelijke dynamiek en interactie. Met name gitariste Nitzan Hoffmann zorgt ervoor dat de energie ervan afspat. Er volgt hysterisch gejuich wanneer zij uitdagend naar de rand van het podium stapt en haar gitaar genadeloos onder handen neemt. Alle vier de bandleden zijn perfect op elkaar ingespeeld, waardoor ze de belofte van sterke liveperformances waarmaken.  Onze harten worden echter pas écht gewonnen wanneer het optreden een moment wegens technische problemen stilgelegd moet worden. Drummer Bram van den Berg maakt gebruik van de gelegenheid zijn Fries op de proef te stellen tijdens het oplossen van het mankement. Deze onverwachte nieuwe binding geeft een volledig nieuwe dimensie aan de avond.

Een dansend en joelend Asteriks is de krakende speakers al gauw vergeten, wanneer Maria na een kort moment weer de snelweg op dendert. “Alles naar de kloten!”, bevelen Hoffmann en Awouters. Een middelbare man valt van de zwabberende schouders van degene onder hem en de eerste blauwe plekken zijn daarmee gewonnen. Een avond die zo tot de verbeelding spreekt als deze, maakt je toch wel erg nieuwsgierig naar Destroyer, als voltooier van de driedelige EP-serie.

---
Gezien: Drive Like Maria + Storksky
Waar: Podium Asteriks, Leeuwarden
Wanneer: Vrijdag 11 november 2016