Indie-magie van I Am Oak creëert stilte

Intiem luisterconcert met een flinke dosis gitaargeweld

Tekst: Helen Wittebol | Foto's: Jeanine Leguit ,

I Am Oak heeft al een flink aantal albums, EP’s en singles op haar naam staan. Toen het viertal in februari het album Our Blood de wijde wereld in stuurde, was het enkel wachten op een show in het noorden. Op een regenachtige vrijdag 4 november was het zo ver: samen met singer-songwriter Microwolf komt I Am Oak Leeuwarden verwonderen.

Wanneer Benjamin van Vliet, de man achter Microwolf, op het podium verschijnt, bevindt de voorste helft van het publiek zich al zittend op de grond. Vanavond staat namelijk in het teken van luisteren. De eerste paar minuten, welke aanvoelen als minstens een kwartier, is de gehele zaal muisstil, inclusief Microwolf zelf. Er gebeurt niks, en hij lijkt zelf ook even te moeten zoeken naar zijn plekje. Langzaam maar zeker komen er zachte achtergrondgeluiden van het podium. Al snel volgt de warme stem van Microwolf.


Met het zweverige sfeertje (dat doet denken aan Agnes Obel) produceert  Microwolf een interessant geluid. Van Vliet weet zichzelf te omschrijven als 'singer-songwriter extraordinaire' en maakt muziek geinspireerd op krautfolk en geluidskunst. Geen alledaagse termen, maar zodra je even goed luistert weet je precies waar hij het over heeft. Hij weet hoge vocalen uitstekend te combineren met lage akkoorden, maar niets is foutloos. Van sporadische uitschieters qua stem tot verkeerde akkoorden, ze komen allemaal wel voorbij. Toch trekt het merendeel zich hier niets van aan. Microwolf brengt Asteriks in trance, dus het is hem vergeven. Leeuwarden is nog nooit zo stil geweest.


De viermansformatie van I Am Oak is niet onbekend in Leeuwarden en wordt dan ook met open armen ontvangen. Onder leiding van singer-songwriter Thijs Kuijcken is de band al zo’n zeven jaar bezig om Nederland en omstreken te verwonderen met een sterke combinatie van akoestische folk nummers en warm gitaargeweld. Dit typische I Am Oak geluid is wederkerend op ieder album, maar toch is Our Blood vernieuwend. Kuijcken stapt uit zijn singer-songwriter comfortzone en weet de melancholische indierocker in zichzelf naar boven te halen. Het zijn koude zondagmiddag songs in combinatie met het hardere festivalgeluid. I Am Oak vertelt een verhaal en het einde is nog lang niet in zicht.

I Am Oak produceert uitermate meer geluid dan Microwolf, maar dat stoort totaal niet. De magie die Microwolf de zaal inblaast, heeft niet de tijd om te dimmen en het Utrechtse viertal wakkert het zelfs nog een beetje aan. De rust die de mannen over zich heen hebben brengt voldoende kalmte in de zaal. Op een enkeling die erg fanatiek ingaat op de anekdotes van Kuijcken, heeft de rest van de kleine menigte de memo voor het fluisterconcert wel doorgekregen. I Am Oak lijkt perfect te zijn voor een rustige avond live muziek als dit, maar ze staan strak van de energie. Voornamelijk met de songs van Our Blood hebben ze zo veel te vertellen dat het lijkt alsof ze er alles aan doen om de stilte te verbreken. Magie als dit moet niet verscholen blijven in zalen voor 150 man. Magie als dit moet de wijde wereld in.