We ontmoeten elkaar buiten de televisiestudio in de bloedhete mei-zon. Een  gevoelstemperatuur van 25ºC zijn we allemaal al lang niet meer gewend, dus is er des te  meer reden om een verkoelend plekje op te zoeken. Geert rijdt ons in een iets te volle  auto, inclusief drummer Mischa en bassist Dave naar een mooie groene stek, net buiten  Camminghaburen. “Ik loop daar vaak hard”, zegt hij onderweg. We vinden een vlonder  aan het water, waar gelukkig een aangenaam briesje overheen waait.

Zo, daar zitten we dan! In 2014 nemen jullie een EP op en dan is daar ook in eens een heel album. Hoe is dat zo snel gegaan?
“Nou, wij kennen elkaar al sinds 2009”, zegt Thijs. “Ik begon in dat jaar met I Am Oak. Geert boekte mij toen voor een show in Groningen en sindsdien zijn we bekenden. Eind 2013 is het er voor het eerst van gekomen om met z’n tweeën muziek te schrijven. We hebben toen samen een tour gedaan in Duitsland, en voor die gelegenheid wilden we iets speciaals maken, een soort tour-EP die we dan mee konden nemen.”

Maar daarna kwamen de plannen voor een album. Jullie hebben toen vast in no time talloze nummers geschreven?
“Voor de EP hebben we twee liedjes samen gemaakt. Dat was het begin van Black Oak. Na onze tour was het wel even mooi geweest”, lacht Thijs. “Maar ach, kort daarna zijn we toch weer gaan spelen.” “We werden eigenlijk telkens gevraagd om Black Oak te spelen”, voegt Geert toe. “Want iedereen dacht toen al dat het een nieuwe band was, terwijl wij die beslissing nog niet hadden gemaakt.” Op een gegeven moment is de bal gaan rollen bij het songwriters-duo en volgden nieuwe nummers elkaar op. “Om de zoveel tijd pakten we bijvoorbeeld een dag of twee om wat schrijven en elke keer als zo’n schrijfmiddag voorbij was, hadden we weer een nieuw nummer.”

Het moest dus gewoon zo zijn dat The Black Atlantic en I Am Oak een samenwerking aan zouden gaan.
“Precies, daarom zijn we ook maar door gegaan”, grapt Thijs. “We zijn alleen maar nieuwe liedjes gaan schrijven.” Geert haakt in op zijn compagnon. “Voor het einde van onze tour zei jij tegen mij in de auto: “Anders kunnen we nog wel wat liedjes schrijven. Een album of zo?” Het was allemaal zo makkelijk en leuk dat het wel kon.”

Zijn jullie het altijd eens met elkaar tijdens het schrijfproces?
“Ik heb nog nooit zo snel met iemand het gevoel gehad van: “O, tof!” Meestal is het een kwestie van zoeken”, vertelt Geert over zijn samenwerking met Thijs. “Het komt ook omdat onze schrijfstijlen zo complementair zijn. Hij schrijft op een hele andere manier dan ik. Bij mij komt eerst een melodie, en daarna het akkoordenschema. Bij Thijs werkt dat net andersom. Hij werkt heel erg vanuit de basis van akkoorden naar iets toe.
Wanneer je onze twee schrijfstijlen laat overlappen, heb je in principe dus al een nummer.”

Wisten jullie al direct hoe het moest gaan klinken tijdens het opnameproces?
“Ik denk dat het al samenhangt met hoe de nummers zijn geschreven”, zegt drummer Mischa Porte. “Vrijwel alle informatie zat er al in, wat tot gevolg heeft dat we het in de studio alleen nog hoefden aan te vullen. We hebben er met z’n drieën aan gewerkt om de drums en de structuren van de liedjes goed te krijgen.”

Mischa drumde het album in op een Slingerland uit 1943, die hij nu zijn vijf jaar in zijn bezit heeft. Een uniek drumstel met een natuurlijk ouderwetse klank en groot formaat toms en basdrum. “Ik vind ook dat de nummers best wel uiteen lopen”, vertelt hij. “Het is best een dynamisch album geworden. Het voordeel van twee zangers en gitaristen is dat je heel makkelijk van focus kunt switchen. Er zijn nummers waarin Thijs het meeste zingt, nummers waarin Geert het meest zingt, maar er zijn ook nummers waarbinnen de verdeling heel gelijk is.” “We hebben het album geschreven zonder basgitaar”, vult Geert aan. “Naderhand heeft onze producer Matthijs Herder de baspartijen ingespeeld, wat vrij ongebruikelijk is. Bij de meeste bands bestaat de basis van de muziek uit bas en drums, maar bij ons zijn dat akoestische gitaar en drums.”

Hoe combineren jullie je persoonlijke songwriterscarrière met Black Oak?
“Thijs heeft met I Am Oak net een nieuw album uitgebracht”, vertelt Geert. “Daar hebben we meteen hele goede afspraken over gemaakt. Dat is voor mij bijvoorbeeld de reden om niet ook met The Black Atlantic een album uit te brengen. Anders hebben we simpelweg teveel verschillende dingen tegelijkertijd lopen. Ik weet niet hoe belachelijk veel shows jij speelt dit jaar?” vraagt Geert grappend aan Thijs. “Voor mij is de werkdruk in ieder geval wel verdubbeld. Af en toe is het lastig om de focus te bewaren, maar het loopt allemaal wel lekker door elkaar.”

Jullie hebben een tour gehad in Duitsland en Zwitserland. Hoe werd jullie muziek daar ontvangen?
“Goed! Duitsland is sowieso een heel ander land om in te spelen. Het Duitse publiek is over het algemeen een beter luisterpubliek. Ze zijn ook meer geïnteresseerd in het soort muziek dat we maken”, glimlacht Geert. “Het is natuurlijk ook een veel groter land, dus heb je ook veel meer speelgelegenheden. Dat biedt veel kansen om voor veel mensen te spelen.”

Wat komt er na dit album?
“Dat is nog een verrassing. Ook voor onszelf, want dat weten we echt nog niet!” lacht Thijs. “We gaan eerst maar eens zien hoe alles rondom dit album loopt.”

Vanaf vandaag is het album Equinox alvast te beluisteren op de Luisterpaal van 3VOOR12. Op vrijdagavond 13 mei presenteert Black Oak het album in Asteriks in Leeuwarden om 20:00 uur. Black Oak vult de avond samen met de bevriende bands Vikings in Tibet en The Fire Harvest.