Het Leeuwarder I Am The Crown opent de avond voor een al redelijk gevulde zaal. Het totaalgeluid van de band valt direct op. Het is wat aan de zachte kant versterkt en blijft overwegend bij het podium hangen. De atmosferische black houdt je daardoor ook als luisteraar gevoelsmatig op zekere afstand. I Am The Crown zelf kan hiervoor waarschijnlijk niet schuldig zijn. Toch is het enigszins jammer. De band speelt daarentegen prima. Er komen nummers voorbij van hun aanstaande debuutplaat On Death and Dying, nummers die in hun opbouw golvende bewegingen maken. Maar de variatie in stevig en meer ingetogen passages is af en toe iets te voorspelbaar. Echt spannend wordt het daarom niet bij I Am The Crown. Het zachte geluid zal nogmaals in bepaalde mate van invloed zijn op de beleving.

Dystopia zorgde voor een sterke aftrap op het afgelopen Into Darkness festival in Leeuwardens Neushoorn. Vanavond boekt de band uit Den Helder opnieuw succes met een uitstekende set. De viermansformatie produceert een geluid dat ditmaal wel goed de zaal in gaat. Sterker nog, het bandgeluid is lekker compact en heeft een voortreffelijke slagkracht. Meerdere aanwezigen in het publiek pikken het op en doen, met een wiegend hoofd, een stap naar voren. De black metal van Dystopia bijt grimmig om zich heen. De band speelt onder andere werk van het toepasselijke Haat, hun EP uit 2013. Dynamiek is er alom door invloeden uit de doom- en death metal en psychedelica. De invloeden zijn op een gepaste en natuurlijke manier verwerkt in de nummers. Dystopia presenteert zijn metal op sobere wijze. De band zoekt geen contact met het publiek. De soberheid wordt kracht bijgezet door subtiel schijnende lampen die op het podium staan. Of de bandhouding nu wel of geen bewuste keuze is, het doet op geen enkel moment afbreuk aan de impact van de muziek. Het publiek neemt na de laatste noot dan ook enthousiast afscheid van Dystopia.

De Utrechtenaren van Laster bevreemden en hypnotiseren. De vele uitwaaierende gitaarpartijen vullen de zaal volledig en hebben een bedwelmend effect. Menigeen in het publiek lijkt ademloos te zijn. Men focust zich praktisch zonder afwendende blik op het podium. De drie muzikanten, allen getooid met sinister ogende maskers, maken een vorm van black metal die vergelijkingen oproept met Burzum en Wolves In The Throneroom. Het klinkt allemaal prettig eigengereid. Het weinige licht op het podium geeft een diepduister schouwspel. De aanblik van de wat tegendraadse bewegingen van de gitarist/zanger en de bassist bevreemden daardoor des te meer. De maskers van de heren doen zodoende nog angstwekkender aan. Het visuele geheel loopt mooi overeen met de ijzige black van Laster. De toehoorders genieten van een bijzonder optreden dat bol staat van eigenzinnigheid en sfeer.

Gnaw Their Tongues sluit de avond af met filmisch aandoende black metal. De formatie doordrenkt zijn black met een beste dosis aan industrial, noise en ambient, een cocktail die gitzwart is van karakter. Op bepaalde momenten is het zelfs als knap akelig te bestempelen. Vooral de kermende en snijdende zang weet tot die momenten te leiden. Maurice de Jong uit Drachten, de drijvende kracht achter Gnaw Their Tongues, laat zich live vergezellen door andere muzikanten. Het oogt vanavond qua presentatie en dynamiek echter te minimaal. Namelijk twee personen die verscholen zitten achter laptop en elektronica, bijgestaan door een bassist. Op zich hoeft dat geen belemmering te zijn. Maar het gemis van het visuele aspect en/of andere compensatie lijkt wat groot. De aanwezigheid van alleen een backdrop met het bandlogo is in deze magertjes. Ondanks de wel degelijk overtuigende klanken, komt Gnaw Their Tongues in zijn geheel nogal statisch over. Als de band zijn set beëindigd, is er ook niet veel publiek meer aanwezig. Een smetvlekje op verder een prima avond met een leuke verscheidenheid aan black metal bands.    

----
Gezien: Gnaw Their Tongues + Laster + Dystopia + I Am The Crown
Waar: Kiehool, in Burgum
Wanneer: Zaterdag 9 januari 2016
Opkomst: Goed