Tussen al deze wereldburgers en moderne nomaden hebben ook een groot aantal Friezen bezit genomen van de stad. Een twintigtal Friese bands en artiesten presenteren zich in Groningen aan Europa, met de ultieme droom: doorbreken. Op een enkeling na maken ze deel uit van het officieuze programma. Dit betekent niet dat dit een ondergewaardeerd programmaonderdeel is. Het officiële programma wordt beheerst door de grote spelers op de markt en het succes hiervan wordt grotendeels ontleed aan de waan van de dag. Bands met megahits op zak of airplay op de nationale radio kunnen rekenen op een volle zaal en ook Britse artiesten hebben structureel - al dan niet geruggensteund door BBC’s Music Sound Of... - niks te klagen wat de publieke belangstelling betreft.
#ESNS16: Friese bands vallen op in Groningen
Het is vooral hard werken tijdens Eurosonic/Noorderslag
Groningen is een levendige studentenstad, maar elk derde weekend van januari is er nog meer reuring in de stad. Dan neemt het circus Eurosonic/Noorderslag weer bezit van de Martinistad. Het stadsbeeld wordt dan bepaald door hippe, bebaarde twintigers met een mediterraan uiterlijk, jongens met een gitaar op de rug of iets te zware veertigers en vijftigers met een perskaart om hun nek. Maar bovenal is het een gezellige drukte die zich van de stad meester maakt. Uit vrijwel elke willekeurige kroeg komen de versterkte klanken van een elektrische gitaar en drums en zijn de ruiten wazig van het condens.
Het is een heel andere spectrum van de muziekindustrie dan waar de meeste Friese bands in verkeren. Deze bands moet veel zelf regelen of laten dit doen door bevriende 'managers', maar grote spelers op markt die met een vingerknip een showcase weten te regelen is er voor hen niet bij. Toch mag gezegd worden dat de vlag er goed bij hangt voor de Friese popmuziek. Want er staan naast de bekende namen als Yuko Yuko, Sväva en Stuart Mavis ook relatieve nieuwelingen uit Friesland in Groningen geprogrammeerd, zoals de punkrock band Ravenna en chillwave sensatie Waterlelyck.
Een organisatie die zich 365 dagen per jaar inzet voor jong, talent - en dus niet alleen dit weekend - is Friesland Pop. Op Eurosonic bundelt de stichting haar krachten met de productiehuis Popfabryk. Om de Friese popmuziek aan de man te brengen wordt voor het derde achtereenvolgende jaar De Friese Lente georganiseerd. Een showcasefestival in café The Crown met zes Friese acts, zoals Daan van Beijeren, DOOXS, Abdomen en Bastard Sugar. Zij laten zien dat het Friese aanbod zeer divers en uiteenlopend is.
Enkele honderden meters verderop speelt BlackboxRed in café Chaplin. De band hoorde pas enkele dagen vooraf dat het kan spelen op Eurosonic en grijpt de mogelijkheid met beide handen aan om zich nogmaals te tonen aan Europa. Vorig jaar leverde dit festival het duo nog een tour naar Spanje op. Het is vooral hard werken voor alle bands. Zelf je instrumenten sjouwen, klaarzetten of opbouwen, spelen op de meest onmogelijke plekken - met een belabberd geluid - en op zeer ongelukkige tijdstippen. Maar dat het beloond kán worden bewees BlackboxRed dus al eerder.
Voor anderen is Eurosonic vooral een leuke tijd hebben. Die kijken niet zozeer naar het buitenland. De heren van Heksenhamer bijvoorbeeld, pakken in Groningen twee keer uit met ‘hun’ festival: Het Nieuwe Vreemde Nederlands. Het is vooral verfrissend om even een ander geluid te horen tussen alle gitaarbands. Een van die gitaarbands is misschien wel Stuart Mavis, maar ook zíj laten en verfrissend geluid horen. Binnenkort komt de band met nieuw materiaal en op Eurosonic krijgt het publiek al een voorproefje daarvan. De band speelt op donderdagmiddag een van zijn belangrijkste optredens van het festival in The Jack Daniel’s Barn, een van de drie hoofdpodia. De pakkende, melodieuze nummers worden overtuigend gebracht. Het geluid is hier wel goed en de tent waarin het speelt is goed gevuld. Niet slecht voor een doordeweekse namiddag.
Ook zeker niet slecht is Icky Pack de band speelt, met vijf optredens het vaakst aan van alle Friese bands. Op vrijdagavond doen de heren twee shows binnen twee uur en op twee uiteenlopende locaties in de stad. Het tweede en tevens laatste optreden van Eurosonic vindt plaats in een stampvolle The Dog’s Bollocks, en juist bij het aanslaan van de eerste akkoorden breekt de snaar van de gitaar. “Vier optredens heeft hij het volgehouden”, vertrouwt zanger/gitarist Yorn Overwijk het publiek toe. Het is illustrerend dat ook het materiaal last krijgt van vermoeidheid. Nog een keer knallen in Groningen, terwijl de volgende dag Eindhoven al weer wacht.
De feestjes in galerie SIGN zijn - de laatste jaren - vaste prik tijdens dit festival. Op vrijdagmiddag is er het feestje van de Academie voor Popcultuur, Noise Soup 'n Knowledge. Hier vullen de studenten het programma, bands als Miniflower, We All Think We're Mephisto en Kissing Jane betreden hier het podium. Er zijn lezingen maar bovenal is er soep! Een ideale - ongedwongen - ontmoetingsplek om te netwerken dus, wat dat is ook Eurosonic, contacten leggen.
Maar het allerhipste feestje wordt voor het laatst bewaard. Ook in SIGN, maar een dag later en georganiseerd door het muziekplatform Subbacultcha en het Friese platenlabel Wham!Wham! Records (uit Drachtster Compagnie). De ‘Friese’ inbreng hier bestaat uit Idiott Smith, Bonne Aparte en Yuko Yuko. Vooral die laatste band loopt op het tandvlees. Elias Elgersma en Jaap van der Velde maken overuren in Groningen en spelen voornamelijk in de nachtelijke uurtjes. Met hun bleke koppies en rooddoorlopen ogen geven ze echter alles in SIGN. Een van de betere optredens van het festival. En dan te begrijpen dat de heren ‘s avonds nog een keer aan de bak moeten met The Homesick op Noorderslag.