Kiss The Anus of a Black Cat: meer dan alleen een vreemde bandnaam

Magere editie ONDERGRONDS ondanks vette line-up

Tekst: Marije Heida, Theo van der Veer | Foto's: Oscar Anjewierden ,

Met de twee vette Belgische acts Kiss The Anus of a Black Cat en Soviet Grass aangevuld met de lokale helden van Abdomen, zet ONDERGRONDS een goede line-up op de posters. Met hoge verwachtingen wordt daarom de Arena van Neushoorn in gereedheid gebracht en staat een fijne avond vette garagerock, opgevolgd door vunzige bluesrock en afgesloten met dreigende neofolk niets in de weg. Helaas is loopt het in de praktijk soms iets anders. De opkomst is matig en de sfeer in de zaal blijft weg, ondanks dat de bands meer dan hun goede live-reputaties waar maken.

Een week na Eurosonic zit het Groningse bier nog flink in de benen van de drie garagerockers van Abdomen. Daarnaast hebben ze afgelopen periode hard gewerkt aan het opnemen van de twee nummers System en Man Of Stone in de Mi5 Studios in Hoorn. Vervolgens crossen ze op drie kleine stepjes door de Leeuwarden voor de video van één van die twee nummers: System. Deze lanceren ze een paar dagen voor Eurosonic. Gretig als ze zijn grijpen ze elke kans om te spelen met beide handen aan, maar dat betekent ook dat je jezelf wel eens tegen kan komen na zo’n drukke periode. Ondanks dat ze alle drie niet fit zijn, trappen ze voor een klein clubje belangstellenden de boel nog maar een keer op zijn staart, te beginnen met het gejaagde maar catchy Lose Control. In de hoogste versnelling en met de gebruikelijke fuzz, noise en galm spelen ze het half uur vol. Het lijkt een min of meer veredelde oefensessie te worden, gezien het geringe aantal mensen in de zaal en de gammele gezondheid van de heren, maar desalniettemin vermakelijke kost.


Vorig jaar verscheen het Belgische Soviet Grass ten tonele tijdens een ONDERGRONDS editie in De Gloppe. Daar maakten ze al grote indruk met hun sexy bluesrock. Zoveel indruk, dat de dames en heren van ONDERGRONDS ze binnen een jaar nogmaals richting Leeuwarden lokken. Helaas is de sfeer deze avond totaal anders dan in De Gloppe. Daar dropen de zweetdruppels van genot van het plafond na afloop van het optreden. In de afgelopen periode spelen ze met hetzelfde effect als voorprogramma van landgenoten Baltazar grote zalen warm. In de Arena van Neushoorn is die vibe ver te zoeken. Een handjevol mensen in een te grote lege zaal, is over het algemeen niet sfeerverhogend. Ondanks de teleurstellende opkomst is de kwaliteit van de vunzige bluesrock van de mannen er niet minder om. De charismatische frontman Nicolas Heinkens gaat voorop in de stoet aan dampende tracks die voorbij komen. Met een indrukwekkende stem als de zijne, mag een man als Heinkens niet anders dan op een podium staan. Hopelijk treffen we deze club mannen uit Brugge snel weer aan in Leeuwarden, maar dan een overvolle zaal zweterige en hitsige mensen achterlatend. Dat is ze zeer gegund en zeker niet ondenkbaar.


De andere Vlaamse band Kiss The Anus of a Black Cat, baart hier en daar nog altijd opzien door de opmerkelijke naam en dat is doodzonde. De band rondom de eigenzinnige Limburger Stef Heeren maakt al ruim tien jaar het ene na het andere vier, tot vijfsterren album. Waren de eerste platen nog doordrenkt van duister folkrock in de traditie van bands als 16 Horsepower, de weg die hij enkele jaren geleden is ingeslagen klinkt nog even duister, maar is er nu ook een hoofdrol voor de elektronica. ONDERGRONDS biedt een unieke kans om deze band eens live te zien in Leeuwarden. Meestal blijft het optreden van de Vlamingen beperkt tot de randstedelijke concertzalen.

Vanaf de eerste klanken wordt de volle aandacht getrokken. Heeren wordt live geflankeerd door twee synthesizers, plus bespelers en een drummer. Onheilspellende en donkere nummers als Drone for Conan (‘This is a tender love song’) worden krachtig en vol overgave gebracht. De invloeden van industrial en new wave zijn het repertoire van de band binnengekropen en dus duidelijk hoorbaar. Sisters of Mercy en - in mindere mate - Nine Inch Nails zijn referenties die je te binnen schieten. Hoogtepunt van de set is Evening of Light. Het nummer ontaard halverwege in een muzikale eruptie en de band gooit alle registers open, om vervolgens in alle rust tot een goed einde te brengen. Het optreden van Kiss The Anus Of A Black Cat is dreigend, hierdoor spannend en blijft van begin tot eind boeiend. Het slotakkoord is vervolgens voor het iets oudere Cornflowers For Our Brothers, waarna Heeren en zijn band naar de FEBO mogen. Iets waar ze zich - naar eigen zeggen - de hele avond op hebben verheugd...

ONDERGRONDS: Kiss The Anus Of A Black Cat + Soviet Grass + Abdomen