Dansen en dromen bij drie talentvolle bands

Ondanks technische problemen toch een geslaagde avond

Tekst: Joyce de Bree | Foto's: Marijn Bruinen (Popdium Asteriks) ,

In podium Asteriks beleeft het publiek op vrijdagavond een muzikale avond met jonge talenten Núria Graham, De Underjordiske en Black Honey op het programma. Bij deze bands moet je denken aan indie en psychedelische rock. Al deze bands stonden dit jaar op Eurosonic Noorderslag en mogen tijdens Astersonic het podium in Leeuwarden betreden.

De Spaanse jongedame Núria Graham en haar band trappen de avond af. Deze muzikanten komen uit Barcelona en besloten het hoge noorden van Nederland eens op te zoeken. Een van de eerste nummers van het repertoire is Ages, deze staat op het vorig jaar uitgebrachte album Birdy Eyes. Ze is 18 lentes jong, maar ze heeft een erg doorleefde zuivere stem die door de zaal vloeit. Toxic volgt - cover van Britney Spears - dat menig popliefhebber moet kennen. Deze heeft ze muzikaal omgetoverd tot een psychedelisch rock nummer waarbij ook het in kleine getale aanwezige maar enthousiaste publiek meebrult.


Bij één van de volgende nummers valt het licht en geluid uit. Graham en de bandleden kijken wat verbaasd om zich heen en de zangeres doet haar handen omhoog aangezien ze geen idee heeft wat er aan de hand is. Deze storing duurt zo’n vijf minuten, maar als het geluid het weer doet aarzelen de zangeres en haar band geen moment en spelen nota bene zonder licht verder. Zodra het licht weer aan gaat is het plaatje weer compleet en keert de dromerige sfeer weer terug. Wanneer het optreden op zijn einde is lacht ze wat bescheiden en bedankt lieflijk het publiek.

Na de pauze begint de band De Underjordiske (betekenis: ondergrond). Het was een langere pauze dan normaal, aangezien de zanger nog met de trein moest komen. De Underjordiske is een Deense rockband waarvan de teksten ook uitsluitend in het Deens zijn. Toch boekten ze dit jaar succes op Eurosonic Noorderslag in Groningen. Wat tijdens de eerste nummers opvalt is de misschien wat aparte uitstraling. Zanger Peter Kure lijkt een boze puber maar wel één met een dijk van een stem. Hij beweegt en wiebelt met zijn lichaam als een soort slang. Ook de andere bandleden gaan helemaal in de muziek op die ze spelen, vaak staan gitaristen en tevens broers Kristian en Andres Bengsten met hun ogen dicht van de muziek te genieten.


Na een paar nummers gespeeld te hebben - waaronder Sultne Ulve en Under Skyggernes Kniv - zegt Kure: “We’re from Denmark and you’re from the Netherlands”. De toeschouwers die ietwat rumoerig zijn beginnen te joelen als ze het woord Nederland horen. Bij één van de nummers springt de mysterieuze zanger van het podium en loopt door het publiek, nog steeds met een boze blik op zijn gezicht. Een paar mensen schrikken ervan en springen aan de kant want Kure loopt gewoon door. Bij Vi Kommer Nu is er meer interactie gaande tussen de bandleden en zijn het niet individuele muzikanten maar is de band één geheel. Ze staan in een kleine kring te bewegen en te spelen op hun instrumenten. Med Næb og Kløer volgt, die een interessante en muzikale opbouw heeft waarbij ook de zanger weer met zijn ogen dicht op het podium staat. Als het laatste nummer afgelopen is kijken alle jongens van de band dankbaar het publiek in en verdwijnen van het podium.

Dan verschijnt er een kleine dame op het Asteriks-podium. Het is zangeres en gitariste Izzy Bee van Black Honey. Ze heeft een schattige maar stoere uitstraling. De band trapt af met het nummer Spinning Wheel wat rustig begint maar bij het refrein schreeuwt Izzy erop los en springt en danst op het podium. Ook vraagt ze het publiek (nog steeds in kleine getale aanwezig) dichterbij te komen en deze gehoorzaamt meteen. De nummers lijken te komen uit de jaren zestig: dromerig en psychedelisch. Wat opvalt is dat er een flamingo - geen echte - op het podium staat. Vaak hebben de albumhoezen van Black Honey ook een tropisch thema. Bassist Tommy Taylor en gitarist Chris Ostler zingen op de achtergrond mee en hun donkere stemmen passen perfect bij de rockstem van Izzy.


Het nummer Corinne begint wat rustiger dan de andere nummers maar eindigt ook in hard gitaarwerk van zowel Izzy als Ostler. Het publiek geniet van de enorme persoonlijkheid van Izzy en probeert net als haar te dansen. Tijdens het laatste nummer houdt de exentrieke zangeres haar gitaar omhoog en maakt met haar vingers het peace-teken. Als de laatste tonen van You Said It All klinken leggen alle leden hun instrumenten neer en lopen door het publiek heen naar de bar.