Ter voorbereiding op dit interview googelen we jullie bandnaam, en nou moet ik denken aan Leonard Cohen. Toeval?
“Nee, geen toeval! Leonard Cohen was, toen we een aantal jaren terug de band oprichtten, non-stop op mijn platenspeler te horen. Ik raak op een prettige manier verslaafd aan bepaalde muziek. Als je je in zo’n periode zo in een artiest stort, kan het niet anders dan dat mijn eigen song writing daar een tik van mee krijgt. Bird on the Wire is een prachtig beeldend nummer van Cohen en het voelde destijds als een mooie titel voor onze band. Het had precies de sfeer die wij ook wilden opzoeken. Met de jaren is onze sound veranderd en we zijn in hele andere gebieden terechtgekomen. Ik vind dat mooi, verandering is ook helemaal niet erg. Een bandnaam veranderen is echter nogal wat. Waarom zouden we ook.”

Heb je al bereikt waar je op mikte toen jullie voor het eerst als Bird on the Wire samenkwamen? Wat zijn jullie aspiraties?
“We zijn muziek gaan maken en uitbrengen vanwege een onverklaarbare drive. Inspiratie heet het denk ik. Spelen: dát willen we graag, op bijzondere plekken. Vrijplaatsen zoals de Plantage Dok, berghutten in de Himalaya, fabrieken in New York, het zijn spannende optredens en communities waarnaar we opzoek zijn. En dat doen we op onze eigen manier, dat is ook belangrijk. Geen druk voelen vanuit buiten, de gebaande paden moeten nemen of de dingen die moeten, maar vrijblijvend muziek kunnen maken met mensen die je inspireren en lief hebt. Dát zijn de doelen die ik kan omschrijven, en die halen we zoveel als mogelijk.”

Oké, goed verhaal. In onze Google-zoektocht komt tevens jullie opvallende artwork voorbij. Hoe zit dat? En wie is Jacco Olivier?
“Jacco Olivier is een beeldend kunstenaar die we hebben ontmoet toen we een aantal jaar terug in galerie Ron Mandos (Amsterdam) optraden. De band heeft uiteenlopende smaken, zeker in de kunsten. Toch waren we alle vier ontzettend onder de indruk van de dromerige bewegende schilderijen. Na het optreden werden we benaderd door Jacco Olivier zelf, hij was erg enthousiast. Een bijzondere match. We begrepen elkaar door onze kunst. Zo is er een samenwerking ontstaan waar we zijn films als visuals bij onze optredens gebruiken, wij muziek maakten voor zijn films en hij de Elephanta-cover ontwierp. We zijn vereerd met hem te mogen samenwerken. Het is mooi hoe die wederkerigheid werkt in samenwerking en inspiratie.”

Ik las dat jullie beelden gebruiken als inspiratie voor nummers. Hoe werkt zoiets? Hoe zet je beelden om in muziek?
“Nummers ontstaan vaak vanuit beeld. Een schilderij, een tekening, een film? Beelden roepen verhalen op bij mij en die verhalen zet ik vervolgens om in muziek. Tijdens de muziek laat je natuurlijk het beeld los en het mooie is: bij ons publiek ontstaan weer nieuwe beelden door het luisteren van de muziek. Een magisch spanningsveld als je het mij vraagt.’

De nieuwe plaat Elephanta hebben jullie op vinyl laten persen. Je ziet dat tegenwoordig steeds meer. Is dat niet ongelofelijk kostbaar?
“Vinyl is inderdaad een dure aangelegenheid, en daarom niet vanzelfsprekend. Ons eerste album hebben we bijvoorbeeld alleen op cd uitgebracht, uiteraard wel in een gezeefdrukt glow-in-the-dark hoesje. Maar Elephanta had een grotere betekenis voor ons als band. Ik vind het fysieke object van een vinylplaat daar bij horen. De zeegroene kleur die de plaat zelf kreeg, de grootte van de hoes die je aan de muur kunt hangen: het zijn factoren die de plaat laten zien zoals ze is. Muziek die alleen online te verkrijgen is, vind ik deprimerend. Wat als op een dag het internet wegvalt? Of we besluiten te gaan wonen op een onbewoond eiland? Glittertapes zijn overigens wel een mooi alternatief voor wanneer vinyl te duur is.”

Waar ligt voor jullie de grens tussen rock, indie of té poppy? Te lief?
“Ik zie geen grenzen. Soms lijkt het alsof een nummer al in de lucht hangt en we het alleen nog maar moeten vinden. Het is dan allang besloten welk karakter het nummer krijgt. Het kan lief of duister zijn, dat maakt allemaal niet uit. Als er maar ruimte is voor verrassing, experiment en eigenheid. Het mag nooit saai worden. We zijn vooral een mengelmoesje aan muzikanten met heel uitlopende smaken, dat wij allemaal tevreden zijn is voor ons het belangrijkste, niet het hokje waar het in past.”

Bewaakt de man in jullie band het duistere randje karakter?
“We denken niet in vaste genderspecifieke termen en geloven niet dat je de wereld in kunt delen in het zachte vrouwelijk en duistere mannelijke. De samenstelling van de band is ook fluïde, voor een periode kregen we de kans om met een fantastische Belgische euphoniumspeler te spelen. Door hem werd de muziek niet per se duisterder, als wel experimenteler. Hij bracht zijn eigen ervaring en smaak als muzikant uit de impro-jazz-scene mee. De mensen binnen Bird on the Wire maken van de band een bijzonder geheel.”

Als je al die kansen aangrijpt kom je vast op mooie plaatsen. Wat is in de afgelopen jaren jullie meest memorabele optreden geweest?
“Ik moet zeggen dat de tour door Duitsland en Zwitserland afgelopen maand erg bijzonder was. We speelden op het OOAM-festival in Baden, en tijdens ons nummer Moon maakte de festival-crew een sterrenhemel van vuurwerksterretjes, als verassing voor ons. Dat in combinatie met de schone berglucht, de lieve mensen en Zwitserse wijn deed me wel opstijgen, ja.”

Op de site staat dat jullie muziek als authentiek te omschrijven is. Maar ieder heeft inspiratiebronnen. Wie zijn dat voor jullie?
“Patti Smith is een zeer inspirerende verhalenvertelster en één van de meest intense performers die we ooit zagen. Verder is The Velvet Underground een prachtig staaltje rommelpunk, maar we halen ook inspiratie uit oude Finse heksenkoren voor de samenzang. Natuurlijk hebben we onze eigen helden. Zoals Nina, die onlangs na een reis in Marokko verslaafd raakte aan Mahmoud Guinia, een gwana-muzikant die heel repetitieve muziek maakt.”

Welke rol heeft iemand als David Bowie in jullie leven? Jullie artwork doet soms aan hem denken.
“David Bowie heb ik altijd bewonderd voor zijn totaalconcepten. Muziek, verhaal, plaat, outfit: hij bracht het concept in een compleetheid die ik soms niet kan bevatten. Het is als het lezen van een boek, de manier waarop zijn platen klinken. Waar gaan we heen en waar komen we vandaan? Hij laat je rondzweven in zijn wereld zoals niemand anders dat kan. De teksten, de melodieën, ze zijn vaak prachtig en obscuur maar pakkend tegelijkertijd. David Bowie heeft een grote rol in mijn leven. Toen ik in New York woonde droomde ik soms uren weg in cafeetjes in the Lower East Side met het idee wat ik zou doen als ik Bowie zou zien langslopen. Het antwoord vond ik nooit. Iemand zo echt en zo uniek, dat zijn hele belangrijke mensen in mijn leven. Soms kun je een aura door muziek heen voelen. En soms ontmoet je iemand met eenzelfde aura. Niet zo bekend, maar wel net zo intens. Het is een bepaalde echtheid en overtuigd zijn, waar een mens soms een leven lang naar opzoek kan zijn.”

Er overlijden muzikanten bij bosjes. Maak je je zorgen?
“Waarvoor? Dat het allemaal te gezellig wordt in het hiernamaals? Ik maak me geen zorgen.”

- - -
PRIJSVRAAG
De laatste kans om kaartjes te winnen!
Bird on the Wire is vernoemd naar en liedje van een Canadese zanger. Wat is de naam van deze zanger?

Als jij het goede antwoord weet, stuur dit dan voor donderdagmiddag 11:57 uur naar: 3voor12friesland@gmail.com en misschien maak jij dan wel kans op 2 tickets voor 3VOOR12/Friesland presenteert... !