De solorol lijkt Adele Nigro niet gewend te zijn. Tel daarbij op dat het gaat om een huiskamerconcert waarbij het publiek haar op de vingers kijkt en het recept voor een ietwat ongemakkelijke sfeer is compleet. Het is nog even zoeken naar de juiste toonhoogte. Nigro kijkt even vragend naar haar bandleden en gaat vervolgens zelfverzekerd van start. De zang van Nigro is vrijwel smetteloos en haar stem bijzonder. Deze komt het best tot zijn recht als ze iets harder en lager begint te zingen en voegt iets mysterieus toe aan de overwegend kalme liedjes. Zo nu en dan verstoort een onverwachte uithaal het serene spel. Met haar elektrische gitaar weet ze haar nummers gedoseerd te begeleiden.
Adele Nigro (Any Other) reist af naar haar eigen wereld
Publiek geniet tijdens huiskamerconcert van unieke en heldere stem
De band Any Other laat zich moeilijk typeren, maar uiteindelijk is het duidelijk. Al doen de grijze fleece-trui en simpele spijkerbroek het niet gelijk vermoeden, is zangeres/gitarist Adel Nigro (de middelste op de foto) een fijne pop-rock chick met een klein donker en ongrijpbaar randje. Als drie Italiaanse troubadours reizen de bandleden in een klein busje heel Europa door en stoppen ze in steden als Praag, Berlijn, Dortmund en Londen. Op woensdagavond is Leeuwarden aan de beurt voor een solo-optreden van Nigro. Zonder band brengt ze vanavond tien nummers ten gehore.
De nummers vertolken stuk voor stuk een eigen wereld vol emotie. Zo nu en dan reist de zangeres zichtbaar, met dichtgeknepen ogen, af naar de bestemming waar haar lied zich afspeelt. De oprechtheid van haar zang is voelbaar in elke klank. Het forenzen tussen deze voor het publiek onbekende bestemming en het nu, maakt het als toeschouwer niet makkelijk om betrokken te raken. Het contact met de zangeres is hierdoor dan ook niet groot. Ook tussen de nummers door is Nigro een vrouw van weinig woorden, al vormen de hartverwarmende glimlach en kuiltjes in haar wangen een prima begeleiding.
Halverwege de set lijkt de zangeres meer op haar gemak en speelt ze een nummer dat ze als achttienjarige schreef maar nooit is uitgekomen. ‘’This song is very depressing’’, is het mondelinge bijschrift. En inderdaad, het blauwe gevoel komt duidelijk over. Ze volgt het nummer op met een verhaal over hoop. Vervolgens speelt Nigro het lied Roger Roger, Commander, het eerste van de avond met een speelse melodie die nog lang en aangenaam in het hoofd blijft rondzingen. Daardoor weet de zangeres nog een vrolijke noot te raken. Zo tegen het eind van de avond heeft Nigro bijna alle nummers van de nieuwe plaat Silently. Quietly. Going Away gespeeld en eindigt ze met Sonnet #4. Met dit nummer, het enige liefdesliedje op het nieuwe album, laat ze het publiek definitief voor zich vallen en onthaalt ze een lang en welgemeend applaus.
---
Gezien:
Waar:
Wanneer: