#DOA16: Doro weet publiek met half concert te verzadigen

De jaren 80 van de heavy metal herleven op Dokk’em Open Air

Tekst: Vincent Meininger | Foto's: Femme von Steel ,

Doro stond al een tijdje op het verlanglijstje van Dokk’em Open Air. Kijkend naar het palmares van de Duitse hardrock godin mag dat niet verbazen. Samenwerkingen met Lemmy (Mötörhead), Tarja (Nightwish) en Judas Priest staan keurig vermeld op dit lijstje. Het bekendst is ze wellicht van metalklassiekers als All We Are en Burning The Witches, waarmee ze met haar band Warlock metalgeschiedenis schreef. Later is ze onder haar eigen naam Doro verder gegaan en wist ze in Amerika door te breken met haar door Gene Simmons (Kiss) geproduceerde platen. Ze woont tegenwoordig in New York en is speciaal de grote plas overgevlogen om Dokk’em Open Air een geschiedenislesje heavy metal bij te brengen.

Gehuld in strakke jasjes van leer en spijkerstof verschijnt het gezelschap ruim veertig (!) minuten te laat op de planken. Het schijnt naarmate het festival vordert de tendens te zijn om steeds langer te soundchecken. Misschien wordt het tijd dat de organisatie zich realiseert dat de ingecalculeerde veertig minuten voor ombouwen en soundchecken nogal optimistisch is. Zeg maar gerust onrealistisch. Het afstellen schijnt zelfs nog niet helemaal klaar te zijn, maar om niet nog meer tijd te verliezen geven de technici het startschot. “Are you ready for some old school heavy metal”, vraagt de innemende Doro.

Met Burning the Witches, van het gelijknamige debuutalbum van Warlock, weten Doro en co het ijs te breken. Haar stem als een klok giert over de vlakte. De uit Nederland afkomstige Bas Maas laat een stukje tapping horen waar je Eddie Van Halen midden in de nacht voor wakker kan maken. Tel dit bij elkaar op en je hebt een geweldige live-uitvoering van deze klassieker te pakken. Brede glimlachen verschijnen op de gezichten in het publiek. Het lange wachten was niet voor niets.

“Going down in history”, zingt Doro tijdens True As Steel. En dat is precies wat ze vanavond voor ons in petto heeft. Absoluut geen straf, want het kleumende publiek is wel te porren voor een tripje down memory lane. Met nummers als Für Immer en de puike cover Breaking The Law (origineel van Judas Priest) weet Doro precies wat het publiek wil horen. Met het gemak waarmee ze de nummers opluistert met anekdotes over toeren met Judas Priest en haar eerste bezoek aan Nederland, weet ze het publiek om haar vinger te winden en lost ze haar belofte als ervaren frontvrouw in.

Door de valse start hebben Doro en haar mannen een groot gedeelte van hun eigen speeltijd afgesnoept en blijft er nog maar zo’n drie kwartier van de geplande show van anderhalf uur over. Dit wordt grotendeels goedgemaakt door de vlammende show die deze ervaren band weet neer te zetten. Jong en oud joelt mee met All We Are in dit theater van het metal-sentiment. Helden zijn niet van weleer of van nu, ze zijn Für Immer.