HET CONCERT:
Villagers, Welcome to The Village, Bontebok, zaterdag 18 juli 2015
#WTTV15: De liefde stroomt bij Villagers
En dat met hele fragiele liedjes
Voor zusterfestival Explore The North was de fragiele indiefolk van Villagers een geweldige hoofdact geweest. Maar het is juli en niet november. En dus staat de band rondom de Ierse singer-songwriter Conor O’Brien voor de zonovergoten festivalweide van Welcome to The Village. Gewaagd. Want donkere verstilde liedjes, is dat ook leuk als de regen niet tegen de ramen slaat?
DE ACT:
Conor O’Brien uit Dublin speelde in een ander bandje toen hij op een dag met een vreselijke kater wakker werd en een liedje schreef. Dat liedje zou het begin zijn van Villagers. O’Brien vormde een band en ze begonnen te spelen. Eerst in Ierland, toen in Engeland en vervolgens overal. Het zijn fragiele indiefolkliedjes over zielenpijn, zoals ook onder andere Damien Rice en Teitur ze maken. Weinig vernieuwend, wel heel mooi.
HET NUMMER:
Maar ja, stille donkere liedjes. Werkt dat op een zomerfestival? Bij de eerste nummers lijkt het van niet. De band, O’Brien wordt geflankeerd door een toetsenist en een drummer (die zo nu en dan ook een trompet aan de mond zet), komt nauwelijks tegen het geroezemoes op. Maar dit jaar kwam de plaat Darling Aritmetic uit met een voller geluid dan de voorgangers, waardoor het podium langzaam maar zeker steeds meer aandacht gaat trekken. En dan is daar Hot Scary Summer.
HET MOMENT:
Sommige nummers komen pas binnen, als je het verhaal erachter kent. Hot Scary Summer is er zo één. ,,It’s about a pretty shit time, in a pretty shit place”, vertelt O’Brien. Wat er ‘pretty shit’ was? Als jonge homo opgroeien in oerconservatief Ierland, waar jouw liefde niet geaccepteerd werd. Het is een verhaal dat het publiek grijpt. Ze rechten de rug, knikken hem bemoedigend toe en zijn muisstil terwijl O’Brien ieder refrein weer benadrukt dat ook hij een mens is.
OOK OPMERKELIJK:
Vanaf dat moment heeft Villagers het publiek te pakken. En begint de liefde te stromen. Overal kruipen stelletjes nog wat dichter tegen elkaar aan en kijken naar die kleine man, wiens liefde sinds twee weken eindelijk officieel geaccepteerd is (de Ieren stemden toen in met het homohuwelijk) en hun gevoelens van genegenheid weet te vangen met zijn stem.
HET PUBLIEK:
Vlak voordat Villagers op Bontebok het podium opstapt, heeft de Ben Miller Band net afgesloten in Grootegast. Daar stond de tent op zijn kop. Bij Villagers niets van dat al. De meeste luisteraars zijn gaan zitten of liggen en laten de muziek over zich heen komen. Zich meevoerend door de muziek, raakt het geroezemoes steeds meer op de achtergrond.
HET OORDEEL:
Fragiele indiefolk op een festival als Welcome to the Village. Werkt dat? Ja. Villagers moet er de eerste nummers hard voor werken maar weet uiteindelijk door kwetsbaar te zijn het hart van het publiek te stelen. En als ze dat eindelijk hebben stroomt de liefde. Van het veld naar het podium en van het podium naar het veld.