Ortega opent dan ook in stijl, hun eigen stijl: ocean doom. Afgelopen jaar bracht de band de demo Crows uit met een daarbij horende internationale toer. De naam Ortega komt van de kapitein uit de tekenfilmserie de Snorkels, wat het plaatje dus compleet maakt. Als je van te voren deze informatie gemist hebt is, het lastig om er tijdens de set achter te komen dat de band een verhaal vertelt over de zee. De heren maken weinig tot geen contact met het publiek en daardoor komt het geheel wat conceptualistisch over. Met veel pedalen en lage tonen komt Ortega tot een eigen geluid wat maar niet lijkt te stoppen. Er is geen moment van rust tussen de nummers, waardoor het aanvoelt als één lange compositie. Hoewel de opbouwende riffs lijken te duiden op het einde van de set blijven de mannen stevig door rocken tot uiteindelijk de laatste toon klinkt.
The Midnight Ghost Train staat te springen om weer in Leeuwarden te spelen
Goede opkomst op de DONDER-DAG van Poppodium Romein
The Midnight Ghost Train keert vrolijk terug naar Poppodium Romein, nadat ze hier in 2013 al eens hebben gespeeld tijdens de eerste editie van het stoner, sludge en doomfestival Into The Void. De band heeft onlangs een nieuw album uitgebracht genaamd Cold Was The Ground, wat zeer goed ontvangen is door verschillende muzieksites. Het Groningse Ortega mag de avond openen.
Het contrast op het podium is heel groot wanneer het drietal uit Kansas begint, het stuiter en springgehalte van The Midnight Ghost Train is zeer aanstekelijk. Maar ook de sound van de heren is drukker dan de donkere en soundscape-achtige muziek van Ortega. De rock-’n-roll, southern rock en blues sijpelt uit de poriën van deze heren, net als behoorlijk wat zweet. Zanger en gitarist Steve Moss staat geen moment stil, maar ook Mike Boyne op bas en drummer Brandon Burghart lijken van ieder moment van de show te genieten.
Moss maakt graag contact met het publiek en heeft ook een paar Nederlandse woorden geleerd. "Dank je wel", klinkt er door de microfoon. Wel jammer dat hij niet even het geluid van zijn gitaar wegdraait, waardoor een hoge toon zijn woorden slecht verstaanbaar maken. Halverwege de set komt de band met een experiment en een nummer voor de dames, namelijk Feelin’ Good. Het nummer dat al zo vaak gecoverd is dat je zou denken dat er niet veel meer aan kan zijn. Fout! De ruige sound van de band combineert juist heel fijn met dit nummer. De energie van de southern style baardband wordt overduidelijk gewaardeerd door het publiek, met name wanneer de ze ook wat ouder werk spelen. Want naast nummers van Cold Was the Ground speelt het gezelschap ook publieksfavorieten van hun debuutalbum en van Buffalo. Wanneer de heren tegen het einde aflopen worden ze ook meteen terug geroepen voor een laatste nummer. Kortom, een zeer geslaagde avond!