Buiten is de hitte net weggespoeld door een flinke onweersbui; in het cellenblok van de Blokhuispoort is het nog klam en zwoel als Black Bottle Riot de vrijdagavond van Prison Blues Festival opent. De voormalige gevangenis vormt opnieuw een passend decor voor een muzikaal sub-genre. Dit keer is dat de blues; muziek doorspekt van ellende, weemoed en verlangen. Samen met Pignose Willy’s en The Dynamite Blues Band laat deze band zien dat de blues nog springlevend is.
Black Bottle Riot speelt geen pure blues; wel intense rauwe rock met de blues als aanwijsbare inspiratiebron. Vooral de uitgesponnen gitaarsolo’s hebben een sterk op de blues georiënteerd karakter. De band heeft er een flinke kluif aan om het publiek het cellenblok in te krijgen. Het helpt daarbij niet dat sommige nummers wat gefragmenteerd zijn opgebouwd en voorspelbaarheid van de opbouw van nummers op de loer ligt.
The Pignose Willy's
Dichter bij de blues staat het wonderlijke duo Pignose Willy’s. Het is indrukwekkend hoe deze tweemansformatie met beperkte muzikale middelen een enorm volle Delta blues-sound weten neer te zetten. Met de boogie als basis stampen, stompen en pompen deze heren met scheurende mondharp en vervormde zangsounds door hun vuige en roestige nummers. Ze nemen daarbij geen gas terug. Muzikaal gezien is dat jammer, want daar leent de boogie zich goed voor. Maar het publiek deert het niet; dat is inmiddels volop het cellenblok ingestroomd om deze non-stop psychedelische garagetrash-bluesshow bij te wonen.
The Dynamite Blues Band
Afsluiter van de eerste Prison Blues festivaldag is The Dynamite Blues Band. Het gevaar van cliche’s ligt bij de blues altijd op de loer. Vooral door de gedreven voorman Wesley van Werkhoven en het opvallend cleane en sublieme gitaarwerk van gitarist JJ van Duijn trapt de band niet in deze val. Met ongeveinsd enthousiasme verkent de band de uithoeken van het blues-genre; van smerige voodooboogie tot swingende rock-‘n-roll en mondharp gedreven garageblues. De band toont dat de blues niet alleen maar staat voor weemoed en verlangen van vorige generaties muzikanten. Een kolkend en zwetend publiek in een dampend cellenblok achterlatend, bewijst de band dat de blues ook voor huidige generaties zeer onderhoudend en nog steeds springlevend is. Een mooie opmaat voor de tweede festivaldag vol met blues georiënteerde bands, acts en activiteiten in de Blokhuispoort.