De tweede EP Stay on Track is net uitgekomen en hiermee heeft Chelsea Smile weer het nodige verse materiaal in huis om ten gehore te brengen. De basis van de band is hiermee verder niet veel veranderd. Ze spelen nog steeds compromisloze hardcore met zware drums en gitaarriffs. Toch valt het op dat gitaargeluid een stukje graffineerder is geworden en dat de nieuwe nummers hierdoor beter doorlopen. Sporadisch valt er zelfs een beetje melodie in de nummers te herkennen. Met een verder nog steeds even harde show en de diepe grunts van frontman Stephen, is Chelsea Smile nog steeds het beste wat Leeuwarden te bieden heeft op het gebied van hardcore.
Rolo Tomassi sluit Asteriksseizoen met verve af
Bezeten optreden krijgt het publiek mee
De maand juni is inmiddels bijna voorbij en dat betekent ook dat we weer bijna een heel jaar Asteriks erop hebben zitten. Maar zoals het een degelijk podium betaamt, gebeurt dit wel met een stevige seizoensafsluiter. Gelukkig zitten ze daar bij Asteriks niet om verlegen, want niemand minder dan Rolo Tomassi komt het jaar tot een goed einde brengen. Bijgestaan door hun labelgenoten Employed to Serve en de lokale mannen van Chelsea Smile, staat Asteriks een driedubbele dosis hardcore te wachten.
De toon van de avond is inmiddels duidelijk gezet want Employed to Serve gaat precies verder waar Chelsea Smile is opgehouden. Deze Engelsen hebben ook net een nieuwe plaat uitgebracht, hun debuutplaat Greyer Than You Remember. Qua basis leunt hun muziek sterk op dezelfde basis, namelijk stevige gitaar en drumpartijen. Maar dit vermengen ze met een flinke dosis grindcore, oftewel veel breaks en constante tempowisselingen. Het eindresultaat klinkt voornamelijk uitermate opgefokt. Dit komt niet slechts deels door zangeres Justine Jones die met haar woeste uithalen en net niet kindvriendelijke teksten de microfoon vaak lijkt aan te vallen en uiteindelijk zelfs door het publiek paradeert. Die opgefoktheid van de band band lijkt vaak een beetje over the top, maar ze spelen met voldoende overtuiging dat ze ermee weg komen.
De hoofdact van de avond is een band die al iets langer aan de weg timmert dan de voorgaande twee. Rolo Tomassi speelt in principe ook hardcore punk, maar met immense finesse en diversiteit aan geluid. Ze hebben tempowisselingen en drumpartijen die je eerder met math rock associeert en een overstuurd orgelgeluid is nooit ver weg. De kern van hun muziek wordt echter het meest bepaald door een continue afwisseling van agressieve punk en melodische meeslepende passages. Centraal hierbij staat het optreden van frontvrouw Eva Spence. Op het eerste oog zou iemand achter de kleine lieftallige vrouw die het podium betreedt niet snel het wilde beest zoeken wat hier achterweg tevoorschijn komt. Als een bezetene danst, springt en glijdt ze over het podium, terwijl ze zonder moeite haar wilde grunts afwisselt met kalme zang. Qua nummers wisselt de band ook aardig wat af. Van de harde publieksfavoriet Party Wounds tot de meer meeslepende nummers van het laatste album Grievances. De band straalt hiermee een zekere schizofrenie uit. Dit komt deels door het muzikale contrast, maar ook zeker door de maniakale performance van mevrouw Spence. Het is echter wel een heel prettig soort gestoordheid, aangezien de band beide kanten wel succesvol weet te combineren en met een uitstekende performance het jaar in Asteriks afsluit.