Een echt feest blijft uit, maar The Cool Quest overtuigt wel

Soul, jazz en een beetje funk ingrediënten voor een aangename avond

Tekst: Henk Rigter Foto's: Marc Henri Quere ,

Als dé soul-, jazz- en hiphopsensatie van de lage landen komt optreden, dan ligt de verwachting hoog. The Cool Quest komt naar Podium Asteriks in Leeuwarden en de zaal wacht vol verwachting af. Het optreden is uitverkocht, hoewel dat gek genoeg nooit zo aanvoelt. Het is aan de band om te laten zien of ze de hype waard zijn.

Het is en blijft een ondankbare taak, om een halfvolle zaal op te warmen voor de act waar iedereen eigenlijk voor komt. Eline Mann doet een poging en dat blijft een beetje hangen in goede bedoelingen. Meisje met een gitaar, leuk. Hier en daar een cover, leuk. Heel prima stem, ook leuk. Een net niet helemaal geslaagd experiment met een loopstation, ach ja. Is de zaal er inderdaad warmer op geworden, door dit alleraardigste meiske? Vast wel.

Om de zaal van half naar helemaal warm te brouwen, stapt de Groningse rapper Mulu het podium op. Terwijl de zaal iets voller loopt, laat Mulu vol enthousiasme zien hoe Nederlandse hiphop zijn eigen identiteit begint te krijgen. Zijn flow is lekker, de beats zijn fijn en zijn persoonlijkheid is aanstekelijk. Halverwege zijn show sust hij het publiek bijna in slaap met een knappe, maar niet bijster knallende monoloog. Zelf heeft hij ook door dat het op deze manier geen feestje wordt, wat hij aankondigt met de legendarische woorden “Genoeg emotioneel gelul!” Wat volgt zijn een paar goed te verteren minuten, waarin zelfs een leek kan erkennen dat hier een opkomend talent lekker zijn eigen ding staat te doen. 

Nu de zaal helemaal is opgewarmd, verheugt het publiek zich op de hoofdact van de avond. Wie een dampend en spetterend feest verwacht, komt helaas wat bedrogen uit. Hoewel The Cool Quest zichzelf namelijk graag presenteert als “funkin' badass”, blijft de avond relatief braaf. Het geheel doet soms denken aan Jazzmatazz, het muzikale project van rapper Guru. Voor de duidelijkheid, dat is een compliment. Ook hier worden harde beats liever ingewisselt voor een aangename saxofoon en lekker lome drums. Het publiek past zich hier moeiteloos op aan, maar toch lijkt menigeen zich af te vragen wanneer het feest nou écht gaat beginnen. 


Het antwoord wordt gegeven tijdens een tien minuten durende medley, waarin Tupac, Cypress Hill en nog veel meer artiesten aan bod komen. The Cool Quest laat tijdens dit vloeiende eerbetoon aan ontelbare hiphopklassiekers zien wat ze in haar muzikale mars heeft. De vijf muzikanten laten met liefde merken dat ze echt een hele goede band vormen. The Cool Quest oogt ontspannen, goed op elkaar ingespeeld en funkin', maar dan zonder de badass. Als je ze nog niet eerder hebt gezien, ga vooral. Maar verwacht geen enorm feest, want deze band is namelijk óók jazz, soul en luie funk.