Het podium van Dokk’em Open Air wordt dit jaar bestegen door vier Friese bands, waaronder de grindcoreband My Minds Mine. Ik ontmoet de heren op hun vaste repetitiedag in De Popbunker, aan de rand van de Prinsentuin te Leeuwarden. Ik daal de trappen af de bunker in en hoor achterin de gang al het geluid van een gitaar die gestemd wordt. Ik loop een betrekkelijk kleine oefenruimte binnen en vier tamelijk imposante mannen vullen de ruimte. Bierflesjes worden ontdaan van hun dop en we nemen plaats bij de bar voor les in het verschil tussen grindcore en hardcore, en spreken ze over de passie voor het optreden.
#DOA15: My Minds Mine motor draait weer op volle kracht
“We hebben plezier in optreden, al staat er maar anderhalve punker en een paardenkop”
Ineens verschijnt in de grindcorescene de naam My Minds Mine weer op de radar. Niet dat de heren afgelopen dertien jaar niks gedaan hebben, hoor. Onder de naam Blood I Bleed zijn afgelopen jaren menig gitaarsnaar en stemband versleten op het podium, maar er is onrust in de kont. Die My Minds Mine nummers zijn toch ook wel te gek om te spelen, en de drang naar de basis is groot. Komende vrijdag op Dokk’em Open Air wordt het adem inhouden, schrap zetten en keihard gaan op deze Friese grindcore helden.
“Eigenlijk repeteren we vanavond met Blood I Bleed”, vertelt bassist Bert Haven. “Vrijdagavond hebben we een optreden, dus daarom vanavond het interview als My Minds Mine, maar de gitaren staan gestemd op de nummers van Blood I Bleed.” Op de vraag wat de grootste verschillen zijn in repeteren tussen de twee bands, lacht hij en zegt: “We wisselen een drummer om en we stemmen wat hoger voor Blood I Bleed, verder is er niet veel verschil.”
My Minds Mine en Blood I Bleed zijn zeer nauw met elkaar verweven, dat mag duidelijk zijn. Gitarist Shantia Fardin vertelt: “Samen met Wieger Dijkstra (zanger) ben ik in 1995 begonnen in de old skool grindcore stijl. Op een gegeven voegden we eind jaren negentig de wat snellere harcore punk en power violence toe aan de grind. De toenmalige gitarist - ik speelde toen basgitaar - ging wat meer richting metal en wij dus punk. Er was een wisseling in bezetting. Ik ging gitaar spelen en Bert kwam erbij als bassist. Het tweede album dat we uitbrachten was dus ook veel meer in de harcore punk trend dan de eerste plaat. In 2002 zijn we gestopt met My Minds Mine en is het van daaruit overgegaan in Blood I Bleed. Daar zijn we dus nu alweer ruim dertien jaar mee bezig.”
Sinds een paar maanden prijkt ineens de naam My Minds Mine weer op verschillende posters. Bert legt uit: “Opeens ontstond er weer een honger naar die basis toe, en dan ben je eigenlijk weer het cirkeltje rond. Dat betekent niet dat we nu Blood I Bleed weer links laten liggen, in tegendeel.” Shantia: “Blood I Bleed is meer hardcore punk, zoals ik net al vertelde en we pakken nu weer de grindcorebasis met My Minds Mine.”
Bij mij rijst de vraag - als grindcore- en harcoreleek - waarom de nummers van My Minds Mine niet doorgetrokken kunnen worden in Blood I Bleed. In beide gevallen wordt er amper ademgehaald, gaat het als een denderende stoomtrein door en zou het verschil mij niet opvallen. Wieger geeft aan: “Dat uitwisselen van nummers onder de bands gebeurt ook wel, alleen dan andersom. We hebben nieuwe nummers van Blood I Bleed gepakt om te gebruiken voor de My Minds Mine-set.” Bert probeert het voor mij nog wat duidelijker te maken. “Blood I Bleed heeft een andere flow dan My Minds Mine. Voor een leek is dat misschien allemaal hetzelfde. Het is plankgas en snel, maar er zit dus een andere dynamiek in. Blood I Bleed is meer chaos en panischer voor mijn gevoel. My Minds Mine is meer recht toe recht aan. De muziek neigt toch meer naar de metal en is iets definieerbaarder. Beide vind ik overigens fantastisch om te spelen.”
In ieder geval, nu is het even de grindcore van My Minds Mine die de boventoon voert wat betreft optredens. “Op een gegeven moment waren we met Blood I Bleed meer aan het oefenen dan aan het spelen. En om nou te zeggen dat de nummers zo spontaan van de grond kwamen, kan ik ook niet zeggen. We gingen wel door met alle plezier, maar we hadden toch het idee om dus My Minds Mine weer nieuw leven in te blazen. Het wordt ook heel goed ontvangen in de scene. Er zijn veel positieve reacties en de optredens komen ook lekker op gang, waaronder dus Dokk’em Open Air.” Bert: “Daar is ook wel wat verwarring over. Het zou een reünie zijn, maar dat is het dus eigenlijk niet. My Minds Mine is gewoon weer begonnen.”
Bij mij rijst de vraag - als grindcore- en harcoreleek - waarom de nummers van My Minds Mine niet doorgetrokken kunnen worden in Blood I Bleed. In beide gevallen wordt er amper ademgehaald, gaat het als een denderende stoomtrein door en zou het verschil mij niet opvallen. Wieger geeft aan: “Dat uitwisselen van nummers onder de bands gebeurt ook wel, alleen dan andersom. We hebben nieuwe nummers van Blood I Bleed gepakt om te gebruiken voor de My Minds Mine-set.” Bert probeert het voor mij nog wat duidelijker te maken. “Blood I Bleed heeft een andere flow dan My Minds Mine. Voor een leek is dat misschien allemaal hetzelfde. Het is plankgas en snel, maar er zit dus een andere dynamiek in. Blood I Bleed is meer chaos en panischer voor mijn gevoel. My Minds Mine is meer recht toe recht aan. De muziek neigt toch meer naar de metal en is iets definieerbaarder. Beide vind ik overigens fantastisch om te spelen.”
In ieder geval, nu is het even de grindcore van My Minds Mine die de boventoon voert wat betreft optredens. “Op een gegeven moment waren we met Blood I Bleed meer aan het oefenen dan aan het spelen. En om nou te zeggen dat de nummers zo spontaan van de grond kwamen, kan ik ook niet zeggen. We gingen wel door met alle plezier, maar we hadden toch het idee om dus My Minds Mine weer nieuw leven in te blazen. Het wordt ook heel goed ontvangen in de scene. Er zijn veel positieve reacties en de optredens komen ook lekker op gang, waaronder dus Dokk’em Open Air.” Bert: “Daar is ook wel wat verwarring over. Het zou een reünie zijn, maar dat is het dus eigenlijk niet. My Minds Mine is gewoon weer begonnen.”
Met de doorstart van de band zochten de heren kort maar krachtig om een drummer. Wiebe Otten (Cote d’Aver) werd uitgenodigd en het besluit was snel genomen. “Hij speelde in één oefensessie al zes nummers mee. Nou, dan is hij wat mij betreft meer als welkom in de groep”, vertelt Wieger glimlachend. Op mijn vraag of het moeilijk is om de nummers uit elkaar te houden antwoordt Wiebe: “Ik vind de nummers stuk voor stuk supergaaf om te spelen en dan zuig je ze op als een spons. Ik ben er ook wel mee bezig geweest met nummers luisteren en bestuderen, natuurlijk. Ik kom oorspronkelijk uit de deathmetal/grindscene en ben wel wat gewend. Daarom is het voor mij makkelijker de nummers uit elkaar te houden. Soms wel lastig, maar het lukt.”
Het is duidelijk dat de heren zin hebben in optreden. “De ambitie is een paar optredens per maand. Weer een plaatje maken. Niet een cd, maar wat downloadspul en wat beperkt vinyl uitbrengen”, geeft Shantia aan. Bert: “Bij de meesten gaat het om het optreden. Lekker de weg op, biertjes drinken, mensen ontmoeten en spelen.” Voor het optreden in Dokkum hoeven ze in ieder geval niet heel ver te reizen. Die roadtrip kan bij wijze van spreken op de fiets plaatsvinden. Dat ze vroeg op de vrijdagmiddag staan gepland vinden ze qua opkomst nog wel wat spannend. “Maar”, zegt Bert, “al staan er maar anderhalve punker en een paardenkop, ook daar doe ik mijn best voor. Als ik er maar plezier in heb.”
De heren van My Minds Mine staan op vrijdag 19 juni van 14.20 tot 14.50 uur op het podium tijdens Dokk'em Open Air.