#DOA15: Mooie, doch onverstaanbare verhalen van Moonsorrow

Laatste show voor de Finnen zich terugtrekken in de studio

Tekst: Elsalie Dekker | Foto's: Femme von Steel ,

Twintig jaar geleden richten de neven Ville Sorvali en Henri Sorvali de epic heathen metalband Moonsorrow op. Sinds het in 2003 uitgebrachte album Kivenkantaja toert de band steeds meer in het buitenland. Dat is opvallend want de band schrijft sinds 1998 enkel teksten in het Fins. Het is alweer een tijd geleden sinds hun laatste wapenfeit Varjoina Kuljemme Kuolleiden Maassa (Like Shadows We Walk Through The Land Of The Dead) en na hun show op Dokk’em Open Air vertrekt de band terug naar Finland om nieuw werk te schrijven in de studio.

HET CONCERT:
Moonsorrow, Dokk’em Open Air, Large Rockhand Stage, 20 juni 2015
 
DE ACT:

Het komt niet vaak voor dat een metalband bestaat uit de originele line-up. De heren van Moonsorrow hebben het al die tijd wel met elkaar volgehouden en nemen ook goed de tijd om aan nieuwe nummers te werken. De Finnen verwerken Finse mythologieën, legenden en poëzie in hun teksten, waardoor op elk album een verhaal ontstaat. Door de Finse tekst klinkt het allemaal ook nog mysterieuzer. En hoewel de band onder meerdere noemers wordt verwoordt, zoals pagan, folk of viking metal, zetten ze zichzelf duidelijk onder de noemer epic heathen metal op de kaart. 

HET NUMMER:
Wanneer het nummer Kivenkantaja, van het gelijknamige album uit 2003, wordt aangekondigd gaat het publiek uit zijn dak. Het nummer heeft een wat meer vrolijke sound door de toetsen, waardoor er ook gedanst wordt. Een enkeling zingt het nummer (gedeeltelijk) mee en een hoop fans staan te headbangen. 
 
HET MOMENT:

Het laatste nummer, Sankaritarina wordt opgedragen aan alle aanwezige fans. Hoewel de band al een lange tijd niet meer in Nederland is geweest, zal het helaas weer een tijd duren voor ze terugkeren.  

OOK OPMERKELIJK:
Met de lange nummers van Moonsorrow duurt het even voordat de zang begint. De eerste minuten is er alleen heel af en toe iets van 'bwaaargh' te horen. De rode smurrie op hun gezichten doet toch het labeltje pagan metal aandringen, ondanks hun pogingen zich af te zetten van dat labeltje. Door de toetsenist wordt dat genre ook nog wat extra versterkt, maar dat brengt ook wat opgewektheid aan het geheel.
 
HET PUBLIEK:

De haren zwiepen door de lucht, de vuisten en duivelshoorntjes gaan ook rijkelijk de lucht in en er staan meerdere dames te swingen. Ook nieuw werk doet het goed, het klinkt wat rustiger en dromerig en de zang van de gitaristen is een welkome afwisseling.

HET OORDEEL:

Moonsorrow hoeft live niet heel erg uit te pakken om de fans te plezieren, maar toch geven ze een mooie show. Eigenlijk spreekt de muziek van de Finnen elke metalhead wel aan, want door hun specifieke en eigen sound is er voor iedereen wel iets goeds in te vinden. De kracht van de muziek straalt dan ook door in de act in zijn geheel. De verhalen vertellen zichzelf en ondanks de taalbarrière komen ze goed aan bij het publiek. Dokk’em wil meer mystieke Finse pagan metal! 

Moonsorrow @ Dokk'em Open Air 2015