Net als Caplan brengt in het tweede voorpogramma Jeroen Kant, ooit deelnemer aan De Beste Singer-Songwriter, samen met zijn band The Sheriffs, een authentieke muzikale mix geïnspireerd door tal van Amerikaanse muziekstijlen. Door het fraaie melancholische spel van Mathijs Leeuwis op de pedalsteelgitaar dreigt regelmatig een countrysnik en traan in de ogen te verschijnen. Sterk zijn de verhalende teksten en het open en onderkoelde spel van de band, daarbij een mooie contrasterende opmaat vormend voor Caplan en The Casual Smokers. 

Want groot is het contrast met de voorprogramma’s zeker. Caplan is vanaf de eerste minuut charismatisch en meeslepend. De eerste troef speelt Caplan direct bij verschijning op het podium. Met zijn indrukwekkende voorkomen, strak in het pak en met imposante baard, trekt Caplan op het podium alle aandacht naar zich toe.

Tweede troef is zijn diepe als met whiskey doordrenkte stem die tezamen met zijn voorkomen en met levenservaring doorspekte songs doen vergeten dat we hier te maken hebben met een twintiger. Gedreven, soms schijnbaar door de duivel op de hielen gezeten, bezingt Caplan het leven. Op eigenzinnige wijze vertaalt Caplan tal van Americana-stijlen tot een eigenzinnige mix. Vocale hoogtepunten zijn de nummer die sterk refereren aan gospel en southern blues, waardoor je soms vergeet je dat Caplan niet uit muzikale moerassen van de zuidelijke staten is getrokken, maar uit het koude Canada afkomstig is. Indrukwekkend zijn daarbij de prachtige harmonieën tijdens samenzang met zangeres en pianiste Taryn Kawaja.

Caplan is naast indrukwekkend en meeslepend zanger ook de gitarist van de band en neemt regelmatig de piano over van pianiste Taryn Kawaja. De rest van de band bestaat uit een dampende ritmesectie van drums en pompende contrabas, aangevuld met viool, waardoor vele nummer een klezmer- of balkangevoel meekrijgen. Om een grotere muzikale variatie tussen de nummer te creëren, zou je soms wensen dat af en toe ook een extra banjo of elektrische gitaar ter hand wordt genomen. Maar ook zonder een breder muzikaal instrumentarium is de band in haar eenvoudige bezetting en met uitmuntend samenspel ontzettend doeltreffend. 

Caplan toert al enige jaren de wereld over. Dat hij daarbij ook de regio al vaker aandeed, met onder andere shows op Vlieland en Sneek, blijkt wel uit zijn opmerkelijk goede Nederlandse woordenschat, waarmee hij het publiek tussen de nummers door toespreekt. De publieksparticipatie bereikt een hoogtepunt als Caplan te blijken geeft ook ambities te hebben om het Fries onder de knie te krijgen. Een sterk staaltje klantenbinding van deze charismatische artiest.

Nimmer slaat het theatrale in de show van Ben Caplan en zijn Casual Smokers door. In alles merkt de toehoorder dat hier gedreven, authentieke muzikanten op het podium staan, die zich totaal verliezen in een eigenzinnige mix van muzikale stijlen. Caplan toont zicht daarbij ook als twintiger met zijn doorleefde stemgeluid en charismatische en poëtisch voorkomen totaal geloofwaardig.