De drie mannen van The Hunting Party uit Leeuwarden lokken de mensen vroeg in de middag al richting de Sena Talentstage met hun stevige postrock/indie sound. Ze staan als eerste op dit mooie drijvende podium op het programma en bij aanvang staan er nog niet veel mensen. Niet lang na de aftrap blijft menig voorbijganger hangen bij het podium. Zenuwachtig kijken de toeschouwers af en toe op hun mobiele telefoons voor de weersvoorspellingen. Er is voor The Hunting Party echter nog geen vuiltje aan de lucht. Zij kunnen ongestoord hun solide set spelen. Een set die onder andere bestaat uit nummers van hun nieuwe EP Operation Red Fox. Vanaf het overdekte drijvende podium stuwen de heren een goede muur van geluid het Noorderplantsoen in en weten ze prima te entertainen. Een goed begin van alles wat nog komen gaat op de Sena Talentstage. (MH)
#BFF15: Dagverslag Befrijdingsfestival Fryslan
Een flinke donderbui aan lekkere muziek en vertier
Dit jaar vieren we 70 jaar vrijheid in Nederland en de grote steden in het land staan in het teken van Bevrijdingsfestivals. Dit jaar zijn vier Ambassadeurs van de Vrijheid op pad per helikopter. In Leeuwarden is Jett Rebel onder die noemer te zien op de Mainstage in de middag. Het enige alarm dat deze dag afging, was het weeralarm. In Leeuwarden komt het gedurende een dik kwartier met bakken uit de hemel en is er zelfs onweer. De rest van de dag is alleen de harde, koude wind die nog een aantal mensen doet klappertanden. Gelukkig is door de vele muziek en festiviteiten bij de vele podia het lichaam goed warm te dansen.
DOOXS mag dan nog niet zo lang bestaan in deze formatie, maar zangeres Djoeke Boomsma is al geruime tijd bezig zich te ontplooien als zangeres. Deze prachtige dame met een eveneens prachtige stem, wordt bijgestaan door twee heren op het podium en ze maken samen indietronica. Het veldje voor de Sena Talentstage staat lekker vol als DOOXS de omgeving vervult met de eerste zwoele klanken. Verderop beginnen wolken zich samen te pakken tot een donker geheel en eigenlijk past het wel bij de sfeer die Djoeke en haar mannen creëren. Het publiek kruipt bij de eerste druppels onder de afdakjes van de dranktentjes, of schuiven richting het podium. En dan barst het geweld los. De zangeres spreekt nog even haar zorg uit, maar ook haar bewondering voor het feit dat publiek zich niet uit het veld laten slaan door een heftige plaatselijke stortbui. Tijdens de storm blijft het trio rustig hun ding doen, en dat siert ze. Wellicht is dat ook de reden dat publiek graag blijft zitten en gezamenlijk de storm doorkomen met DOOXS. (MH)
De boys van The Homesick zijn aan het knallen op dit moment. Drie talentvolle jongens die Dokkem op de kaart zetten als place to be en buiten de grenzen van Friesland terecht worden opgepikt door landelijke popscene. Midden in de enorme bui komen de heren aanlopen bij de Sena Talentstage met hun instrumenten en aanverwante spullen. Het is mooi om te zien ze dat dit soort situaties ze ogenschijnlijk niet van slag brengen. Onverstoorbaar bouwen ze met natte koppen haar hun spullen op en vinden het allemaal wel prima dat een groot aantal mensen schuilen onder de koepel van het podium, aangezien de afdakjes van de biertent niet afdoende regen tegenhouden. Op het moment dat ze beginnen met spelen is de storm gaan liggen en past hun muziek, net als bij DOOXS weer bij deze situatie. De muziek van The Homesick is opgewekt en zorgt dat het publiek eigenlijk alle nattigheid weer is vergeten na het eerste nummer. (MH)
Rilan and the Bombadiers
Het drijvende podium van de Sena Talentstage krijgt met Rilan and the Bombadiers het meeste gewicht te verduren. Een noemenswaardig aantal bont geklede mensen stuwen heerlijke soul, funk en rock het Noorderplantsoen in. Frontman Rilan wordt vocaal bijgestaan door twee opvallende zusjes die ogenschijnlijk beter functioneren bij wat warmer weer. Na de bui is het behoorlijk afgekoeld en alle zeilen moeten worden bijgezet om wat op te warmen. Maar dat is deze band wel toevertrouwd. Enorm energiek, een ongelooflijk sympathieke frontman en een heerlijke bak dansbare muziek. Een fijne afwisseling in het programma van vandaag op de Sena Talentstage. (MH)
Het kan niet anders of er zit iets door het drinkwater in Groningen. Anders valt het niet te verklaren dat er zoveel fijne garagerock bandjes - met een voorkeur voor de jaren zestig - als paddenstoelen uit de grond schieten. Dit fenomeen is al jaren aan de gang. Wat overigens niet wil zeggen dat ze allemaal op elkaar lijken. Vandaag staan hiervan drie voorbeelden achter elkaar geprogrammeerd op de Sena Talentstage. De eerste band die haar interpretatie van de jaren zestig geluid mag brengen zijn de heren van The Tightropes. De band bestaat inmiddels ruim drie jaar en heeft in deze jaren een kleine 250 shows gespeeld. Stilzitten is dus geen optie. Ook in Leeuwarden gaan ze behoorlijk tekeer. Het moet gezegd worden, deze band staat live als een huis. Hun rauwe sixties garageblues rock vindt gretig aftrek bij het Friese publiek. Er ontstaat zowaar een feestje voor het drijvende podium aan de Noorderplantage wat dan weer in goede aarde valt bij de band. De mooie kostuums hebben ze helaas vandaag thuisgelaten. Het is het enige minpuntje van een prima optreden. (TV)
Orange Skyline
Wéér zo'n leuke band uit Groningen. Het houdt niet op met het muzikale talent van onze buurstad. Ze zijn allemaal meer dan welkom hier in Leeuwarden, want het brengt veel energie en een glimlach om de mond tijdens het dansen. De vier jongens lijken geboren en getogen te zijn in de Britpopscene. Vooral frontman Stefan van der Wielen heeft een opvallend Brits uiterlijk. Hij heeft het entertainmentgen meegekregen van zijn ouders, want hij voelt zich als een vis in het water op het podium. Waar bij Van der Wielen vooral de kracht en charme van zijn performance komt, valt het op hoe goed de stem is van de gitarist. Hij zingt menig nummer als leadsinger en dat doet hij verdomde goed. En dat je als toeschouwer meteen de associatie legt met de Arctic Monkeys is eigenlijk helemaal niet erg. Orange Skyline doet het met overtuiging en met een bak talent, daar gaat het om. (MH)
Tijdens de voorbereiding van het optreden betreden twee dames de Sena Talenstage. Lange blote benen, poncho-achtige gewaden daarboven en beide dragen een hoofdband. Het publiek kijkt ernaar, slaat niet veel acht op de dames en de verwachtingen zijn ogenschijnlijk niet hoog gespannen. Maar schijn bedriegt, want deze ietwat eigenaardig ogende dames knallen er een stevige rockende set uit met z’n tweeën. Dame één (Nienke Kollias) drumt overtuigende partijen en zingt vervolgens uit volle borst flink mee. Dame twee (Suzanne Jalink) bedient de gitaar en heeft verrassend genoeg een dijk van een stem. De meerstemmigheid, de pakkende nummers en het hoge verrassingsgehalte is de kracht van deze Haagse dames. (MH)
The Silverfaces
Deze talentvolle dames en heren spelen vandaag op de Mainstage. The Silverfaces komen uit Amsterdam en hebben zelfs de Amsterdamse Popprijs gewonnen, dit terwijl ze nog maar een jaar spelen. De muzikanten worden aangekondigd als een band die psychedelische rock speelt uit de jaren zestig en zeventig met invloeden van bijvoorbeeld Led Zeppelin. Niks is minder waar met de strakke ritmes van drummer Nienke Overmars en de melancholische klanken van de toetsenist Martin Scheppink. Ook beantwoordt zanger Jesse Koch de vraag wat vrijheid voor hem betekent. Voor hem is dit eerder vrij zijn van school, maar al snel zegt hij er achteraan: “Ik vind school wel leuk, hoor!”, waardoor de rest van de band en het publiek in de lach schiet. Ze spelen onder andere Thoughts of You, het nummer dat ook vertolkt is bij De Wereld Draait Door. Wat erg kenmerkend is voor de jaren zestig en zeventig is natuurlijk het bekende peace-teken die ook regelmatig te zien is in het publiek bij het optreden van The Silverfaces. Zeker op een dag als vandaag kan dit symbool niet vaak genoeg getoond worden. (JdB)
Het Catalaanse Bongo Botrako lijkt op het eerste gezicht een prima band om op een dergelijk festival als Befrijdingsfestival Fryslân te programmeren. De combinatie van ska, rumba, reggae en zelfs een beetje punk, die de heren uit Tarragona ten gehore brengen wordt in de volksmond niet voor niets feestmuziek genoemd. In de praktijk pakt dit echter nog wel eens anders uit. Natuurlijk is het veel meer dan dat, Bongo Botrako is een goede band maar in Leeuwarden wil de fiësta niet echt op gang komen. Op de eerste vijf tot zes rijen zal men niet in de gaten hebben de enigen te zijn op het plein die de voetjes van de vloer beweegt. Verder op het plein wordt nog wel een lokaal feestje gebouwd, maar over het algemeen valt het tegen. Het overwegend jonge publiek drinkt zich liever warm dan dat het de moeite neemt om uit de rondhang modus te komen. Wellicht dat deze band, die over het algemeen toch erg zijn best doet en hard werkt, beter tot zijn recht komt op een strandfeest of een festival voor hippies en hipsters. Het optreden van vanavond gaat dan ook een beetje als een nachtkaars uit. (TV)