#WTTV14: De ontsnappingsroute van traumahelikopter

Zware teksten en vrolijk dansen

Tekst: Marije Heida | Foto's: Joey Feikens ,

Als op een willekeurige popacademie aandacht besteed zou worden aan het onderwerp ‘Punk en garagerock: hoe te beginnen?’, dan kan een paragraaf, gewijd aan de band traumahelikopter, niet achterwege blijven. Weiger een bassist, schrijf zwartgallige teksten en vertolk die met een overtuigende energie. En speel vervolgens elke zaal, tent en grasveld plat.

HET CONCERT:
traumahelikopter, Welcome to The Village, podium Grootegast, 18 juli 2014

DE ACT:
Aardbevingen in Groningen worden niet alleen door boringen naar gas veroorzaakt. Ook de heren van traumahelikopter zorgen sinds 2010 voor de nodige bevingen met als epicentrum poptempel Vera. De toon werd gezet met het titelloze debuutalbum in 2012 en het jaar 2013 werd als een tsunami na een aardbeving: een lovende ontvangst van het album en optredens op Lowlands en SXSW in Amerika waren enkele hoogtepunten. Afgelopen maart presenteerde het drietal hun meest recente album I Don’t Understand Them At All.

HET NUMMER:
Last Night I Dreamed I Killed Myself is een typisch nummertje waarvan je qua tekst niet heel vrolijk wordt. De filosofie van zanger Mark Lada is om donkere teksten met een fijne melodie te vertolken. Melodielijnen en de basis van een nummer zijn belangrijk voor hem. Hij ziet liever het publiek uit zijn dak gaan, dan dat er zombie-achtige taferelen zich voor zijn neus voltrekken (lees: stilstaande mensen met hun armen over elkaar).

HET MOMENT:
Op een gegeven moment voelt Lada de intense behoefte het publiek recht in de ogen te kijken en ze aan te zetten tot dansen. Met een oververhit hoofd en slokken bier scorend bij leuke meisjes baant hij zich zingend een weg door de tent. Even zijn we hem kwijt als hij met een grote grijns de tent uit rent om binnen een paar minuten weer op het podium te verschijnen.

OOK OPMERKELIJK:
De intro van de set is een volledig nummer van Elvis Presley: Can´t Help Falling In Love. Liefde en rust. Fijn.

HET PUBLIEK:
Vooral vanaf het moment dat zanger Lada het podium afspringt en hem bierblikken worden toegeworpen, komt het publiek in de stemming. Gezien het feit dat de heren vrij vroeg op de dag spelen, staat de tent niet tot de nok vol.

HET OORDEEL:
Het is maar goed dat de heren in een tent spelen en niet in de zinderende hitte buiten. Dan had er wellicht nog een traumahelikopter aangerukt moeten worden vanwege oververhitting. Wat de band herkenbaar maakt, is hun garagerock gecreëerd met behulp van een half drumstel en twee gitaren. Hier schuilt ook meteen het gevaar van eentonigheid. Mede door de dansbaarheid, de vrolijke inslag en het ontsnappingsplan van de zanger tijdens het optreden heeft de show een hoog entertainmentgehalte.