#WTTV14: Het moment ontbreekt bij Daryll-Ann

Een oerdegelijk optreden

Tekst: Wilbert Elting | Foto's: Coen Waltmans ,

Daryll-Ann, misschien wel de beste Nederlandse indieband ooit, is na tien jaar weer bij elkaar. Prachtig voor de fans. Maar werkt de formule nog wel?

HET CONCERT:
Daryll-Ann, Welcome to the Village, Grootegast, 19 juli 2014

DE ACT:
Een van de grondleggers van de alternatieve muziek in Nederland, zo mag je Daryll-Ann best noemen. Sinds 1988 bepaalden ze het genre, totdat de band in 2004 plotseling uit elkaar viel. Jelle Paulusma en Anne Soldaat, de belangrijkste leden, begonnen aan een solocarrière maar sinds kort kan die weer in de ijskast. Nadat ze vorig jaar al samen op Welcome to the Village speelden tijdens Ode to The Serenes is er nu een reünietour ter promotie van een cd-box.

HET NUMMER:
De kracht van Daryll-Ann zit vooral in de wisselwerking tussen Paulusma en Soldaat. Paulusma is de man van de diepe, melancholische zang en de gitaarbasis. Soldaat borduurt hierop voort met prachtige riedels op zijn gitaar. In Surely Justice, een van hun weinige radiohits, is dat goed terug te horen. Soldaat gaat ook daar vocaal tegen Paulusma in, door een vrolijke hoge stem tegenover het wat stemmiger geluid van Paulusma te zetten. En ondertussen domineert zijn gitaarspel het hele liedje.

HET MOMENT:
Het moment is misschien wel dat dat er niet is. De mannen spelen zo'n oerdegelijke set dat er weinig ruimte is voor frivoliteit of iets wat niet in het plan past. Maar daardoor is er ook niet echt iets wat blijft hangen. Ze spelen de liedjes, doen dat ook overtuigend, maar niets steekt er echt met kop en schouders bovenuit. Je kunt gerust bier halen, je mist niks.

HET PUBLIEK:
Wat ook kan, is alvast weggaan om bij de headliner alvast een mooi plekje te reserveren. Het overgrote deel van het publiek lijkt dat te doen. Tijdens de start van het optreden is de tent vol en tegen het einde is deze zo goed als leeg.

HET OORDEEL:
Een reünie. Dat kan goed gaan, maar ook fout. Hoe dat bij Daryll-Ann zit, is moeilijk te peilen. Ze spelen een oerdegelijke set met prima liedjes, maar de overtuiging ontbreekt. De vrolijke onbevangen sound van de platen lijkt te missen. Voor de fans is de reünie natuurlijk geweldig, maar of ook de jongere generatie voor Daryll-Ann zal vallen? De tijd zal het leren.