Met een krachtig “Halleluja!” verwelkomt Harm Wierda – de bezielende frontman van het Groningse Harm’s Fork – het Asteriks-publiek. De band schaart zich naar eigen zeggen in het genre “extatische freakgospel”. Wanneer je de Facebookpagina van de band bekijkt en op vind-ik-leuk klikt, komt het hartelijke karakter van Harm direct naar voren – je ontkomt dan niet aan een openhartig persoonlijk welkom, welke wordt afgesloten met een “JOY”, “HALLELUJA” of “SUNSHINE.”
The Damned and Dirty verkoopt zijn ziel in podium Asteriks
Blues zoals het bedoeld is in een oude gevangenis
Waar anders dan binnen de muren van de Blokhuispoort komt de blues van The Damned and Dirty het best tot zijn recht? De awards voor 'Best Dutch Blues Album' (gewonnen met platen The Damned and Dirty en Sell your Soul) staan thuis in de prijzenkast te wachten terwijl de laatste hand gelegd wordt aan het derde album, maar eerst komen gitarist Micha Sprenger en zanger Kevin de Harde hun ziel verkopen aan podium Asteriks. Support act van de avond is Harm’s Fork, een excentriek gezelschap met een duidelijke missie: geen zielen verkopen, maar ze vooral winnen.
Ook tijdens het optreden komt het vriendelijke karakter van de man met enorme baard tot uiting. Dat de zaal lang niet vol is, lijkt Harm en de zijnen niet te beïnvloeden qua bevlogenheid en enthousiasme. Tijdens het tweede nummer van de set gaat het jasje van Harm uit en worden de mouwen opgestroopt om vervolgens los te gaan op het sfeerbepalende en herkenbare Vox-orgel. De christelijke thematiek die terugkomt in zijn muziek zal niet iedereen direct aanspreken, maar nummers als Sunshine en Unite zijn aanstekelijk vrolijk en zullen ook bij menig niet-gelovige een glimlach op het gezicht toveren.
De taak aan hoofdact The Damned and Dirty om de balans tussen hemel en aarde weer terug te brengen. Zanger Kevin de Harde complimenteert allereerst de programmeur van Asteriks voor de opvallend contrasterende support act; daar waar Harm’s Fork het licht van het leven vertegenwoordigt en uitdraagt, zijn de teksten van The Damned and Dirty gevuld met onderwerpen die eerder op God’s Thing’s-Not-To-Do-lijstje zouden staan.
Bij aanvang van de set is de zaal een keer zo vol. Het duo begint met het nummer Sell your Soul van het gelijknamige tweede album uit 2013. De aandacht gaat meteen naar het fantastische en herkenbare (niet-Nederlandse) rauwe stemgeluid van Kevin. Zou je bij het begin van een optreden de ogen sluiten en ze na even luisteren weer openen, dan verwacht je geen jonge blanke man uit de Zaanstreek op het podium. Wat direct daarna opvalt is de goede interactie tussen de heren onderling en het grote spelplezier. Gitarist Micha geniet zichtbaar en middels oogcontact wordt meer gezegd dan met woorden.
In de zaal is het wat rumoerig, maar dat lijkt de heren niet uit hun concentratie te halen. Op de één of andere manier past het zelfs wel bij de setting van de avond. Ook wanneer je met je buurman staat te praten, tappen de voeten mee en komt de muziek alsnog goed binnen. Nummers als Mr. Highway Man en Girl Wants a Pink Car – beide van het debuutalbum The Damned and Dirty – zijn wat meer up-tempo en trekken weer even de volle aandacht. Ook noemenswaardig is de zelfgemaakte gitaar die gitarist Micha tijdens Sending You My Letter tevoorschijn haalt: een zogenaamde “cigar box guitar”. Dit instrument heeft een mooie scherpe, zangerige sound. Het is jammer dat een deel van de bezoekers op dat moment de zaal al heeft verlaten en dit uitzonderlijke gitaarspel misloopt.
Voor nu is het wachten op het derde album van The Damned and Dirty, welke verwacht wordt aan het einde van deze zomer. Hopelijk komen de heren dan wederom richting Leeuwarden – liefst met weer een Best Dutch Blues Award in the pocket en voor een groter publiek dat wil genieten van een avond goede blues.
---
Gezien: Harm’s Fork + The Damned and Dirty
Waar: Podium Asteriks
Wanneer: vrijdag 2 mei 2014
Opkomst: 30-50 mensen