In het voorprogramma staat de band Unterwelten, het jongste project van Michiel Flamman, de man die eerder platen uitbracht als J. Perkin en Solo. De muziek van Unterwelten ligt in het verlengde van zijn eerdere werk. Het fluwelen stemgeluid van Flamman is gebleven, maar waar hij met Solo meer semi-akoestisch te werk gaat, produceert hij met Unterwelten een vol bandgeluid. Met het optreden van ruim een half uur maakt de band indruk, de respons van het publiek is groot.

Live weet de band dit niveau moeiteloos te evenaren, Blaudzun kan dan ook terugvallen op een professionele en enthousiaste band, een prettige gedachte voor een zanger. Deze is dan ook zichtbaar ontspannen. Bombastische nummers worden afgewisseld met kleine intieme liedjes, Blaudzun beheerst ze allemaal tot in de puntjes. Bij de grootse nummers wordt er een heuse muur van geluid opgetrokken, waarbij band noch zanger een noot mist. Wanneer Blaudzun slechts met akoestische gitaar zijn nummers te gehore brengt, is het bijna muisstil in de zaal. Met de hit Promises of No Man’s Land krijgt het concert in eerste instantie een mooie, waardige afsluiter. Maar zowel band als publiek verdient een toegift. Er volgen nog drie nummers, waarna er afgesloten wordt met de hymne Hollow People. Na Kids Around (Hollow People Revisited) bedankt Blaudzun het publiek: “Tot over zes jaar”, aldus de zanger. Het is echter te hopen dat Leeuwarden niet opnieuw zes jaar hoeft te wachten op deze fantastische band.