Tim Knol komt heel dichtbij

Intiem concert voor select publiek in de Harmonie

Tekst: Wilbert Elting ,

Tim Knol ging er even een paar maanden tussenuit om zich te oriënteren op zijn toekomst. Bij terugkomst bleek zijn band overgestapt te zijn naar Douwe Bob. Tijd dus om het alleen te gaan proberen. In het kader van zijn theatertour 'Terug' verzorgde de singer-songwriter een intieme show in Stadsschouwburg de Harmonie.

Wie Tim Knol weleens gehoord heeft tijdens een nachtelijk verrassingsconcert op Into the Great Wide Open, weet dat de singer-songwriter uit Hoorn ook prima zonder band kan. Daar, midden in het bos of bij een kampvuur op het strand, hoor je dat hij een geweldige stem heeft en zijn liedjes ook zonder opsmuk overeind blijven.

Die sessies op Vlieland hebben iets magisch. Je komt heel dichtbij de muzikant Tim Knol, die bovenal ook een liefhebber is. Hij wil spelen. Hoe, wat en waar, dat maakt hem weinig uit. En hij wil vertellen. Over zijn eigen onzekerheden, de muziek waar hij van houdt en de dingen die hij meemaakt.

Iets van dat gevoel van Vlieland lijkt hij ook mee te willen nemen naar het theater in zijn show 'Terug'. De liedjes die hij speelt zijn kaal, de begeleiding blijft beperkt tot zijn eigen gitaar- en pianospel en de zaal is zo goed als donker op een simpele spot na. Geregisseerd is het allemaal niet. Hij praat honderduit tegen het publiek over zijn collectie singles, zijn idolen, dat hij geen noten kan lezen. Ondertussen rommelt hij met zijn instrumenten. Daardoor ontstaat een huiskamersfeer waarbij het publiek aan zijn lippen hangt. Ze krijgen dan ook heel wat moois voorgeschoteld. Het is een mix van eigen werk, vooral van de vorig jaar uitgebrachte plaat Soldier On, en covers.

Die covers zijn stuk voor stuk prachtig. Het begint met You Don't Miss Your Water van William Bell. Een ontroerend liedje over een gebroken hart. Overigens is Knol niet de enige die dit liedje heeft gecoverd. Ook Craig David, The Byrds en Otis Redding waagden zich er ooit aan. Niet veel later speelt hij Waving At Airplanes van Guided By Voices. Al even hartverscheurend mooi. Vooral omdat hij het met volle overtuiging brengt.

Sommige van zijn eigen liedjes steken daardoor wat mager af bij die covers. De meer up-tempo nummers komen zonder band namelijk minder goed uit de verf. Nummers als Enjoy The Spectacle en Sea Of Shame missen de diepgang die ze op de plaat hebben en klinken opgejaagd. Ook Sam, de hitsingle, mist het pakkende van de volledige versie. Daar staat tegenover dat de rustige nummers juist aan kracht winnen. Cold Cold Rain en Soldier On krijgen iets rauws door de energie waar Knol ze mee zingt. Soldier On krijgt bovendien een extra dimensie door een ingenieuze gitaarsolo vol effecten en loops.

Al dat moois werd maar door een klein groepje genoten. Alleen de voorste rijen van de theaterzaal in De Harmonie waren redelijk gevuld. Knol verdient natuurlijk een groter publiek. Maar toch. Zo in besloten kring kreeg het concert iets ongedwongens. Het werd intiem en bijzonder en dat maak je niet vaak mee bij artiesten met een status als die van Tim Knol. Volgende keer is het namelijk weer op een stampvolle festivalweide.