Hoera! Podium Asteriks is jarig en geeft een feestje

Theedoeken, gewaden en een opblaaskrokodil tijdens vierjarig jubileum

Tekst: Sjoukje Werkman ,

Eerlijk is eerlijk, het vierde verjaardagsfeest van Podium Asteriks moet even op gang komen. Aan de promotie heeft het zeker niet gelegen, maar in eerste instantie lijkt het grote publiek iets anders te doen op deze zonnige vrijdag. Toch druppelen er gaandeweg steeds meer bezoekers binnen. Wanneer het de beurt is aan Cairo Liberation Front, staat de tent op z’n kop en vliegen de theedoeken je om de oren.

Vier jaar Podium Asteriks. Tijd voor een feestje. Vier teams van vrijwilligers trokken afgelopen weken alles uit de kast om maar zoveel mogelijk mensen uit te nodigen. Van posterplakkers tot voorstelrondes en van felicitaties op straat tot gedrukte uitnodigingen op papier; eigenlijk kon niemand in Leeuwarden om deze verjaardag heen.

Het eerste optreden van de avond is van The Don’t Touch My Croque Monsieurs. Rock, rap? De band is echt niet in een hokje stoppen. Enthousiast zijn ze zeker wel, en daar gaat het om. Zoals sommige verjaardagen beginnen met koffie, thee en gebak, zo begint ook de avond in Asteriks. Rustig maar gezellig.


Mr. Wallace staat als volgende act op het programma, maar moet helaas door persoonlijke omstandigheden afzeggen. Wel is er vervanging geregeld: het vrolijke gezelschap van The Boosters is meer dan bereid om in te vallen. Met negen man sterk beklimmen ze het podium, het is een vrolijk geheel. Naast het bekende gezicht van Tobi (hij is trompettist, ook bij Mr. Wallace) vallen vooral de twee dames op. Niet alleen qua kleding, maar ook op het gebied van zang en dans zijn ze perfect op elkaar afgestemd. Het moment tijdens de verjaardag waarop de koffie aan de kant gaat en de borrel op tafel komt; zo kun je dit optreden wel zien. Het publiek waagt zich aan wat voorzichtige danspasjes, maar heeft ook nog steeds genoeg te bepraten.

Dan staat er wat te gebeuren. Vrijwilligers van Asteriks komen aanlopen in grote gewaden. Een opblaaskrokodil vliegt door de lucht. De Generaal staat met een gasmasker op het podium, een superblije frontman met een gebroken been rolt (in een rolstoel) het podium op en de DJ zet zijn spullen klaar. Bam! Vanaf de allereerste tonen is het feest.

De muziek van Cairo Liberation Front is niet uit te leggen, je moet het horen en voelen. Maar feest, dat is het. Als een confettikanon dwarrelen de vrolijke klanken over je heen. Wierook wordt uitgedeeld, theedoeken zwaaien door de lucht en iedereen beweegt. Ondanks zijn gebroken been is de frontman niet te stoppen, met zijn enthousiasme krijgt hij iedereen mee. Na twee minuten schuift hij zijn rolstoel aan de kant en al hinkend en springend staat hij voor een grote joelende mensenmassa.