#JBF14: Downbeat Maestros verdient enthousiaster publiek

Weinig beweging tijdens vrolijke set

Tekst: Sannette de Groes | Foto's: Keri Stoelinga ,

Na samen gespeeld te hebben op tributeshows van Elvis en Johnny Cash, besluiten muzikanten Yorn Overwijk, Lennard Fopma, Jelle Gietema en Pieter van der Bij de krachten te bundelen en samen onder de naam Downbeat Maestros verder te gaan. De naam komt van Ronnie Dawson’s hit Action Packed. Actie is er dan ook genoeg: gewapend met een doghouse bass en een Telecaster ’52 speelt deze band een mix van rockabilly dirty blues en rockin’ surf muziek. Vandaag staat de band tijdens het Jailbreak Festival buiten op het podium, omringd door standjes en Amerikaanse auto’s.

HET CONCERT:
Downbeat Maestros, Jailbreak Festival, Square 2, zondag 15 juni

DE ACT:
Vandaag waant het publiek zich even in een ander tijdperk, namelijk de jaren vijftig. De hele sfeer van het Jailbreak Festival sluit naadloos aan bij de Downbeat Maestros, een vierkoppige band uit Leeuwarden die vermakelijk is om naar te kijken. Dit komt voornamelijk door het feit dat de band twee frontmannen heeft die elkaar prima aanvullen, maar ook door de enorme doghouse bass van zanger Yorn Overwijk. Laatstgenoemde komt wel iets te laat aankakken, waardoor het geheel hier en daar wat rommelig oogt. Ook gitarist Fopma moet nog even warmdraaien in het begin, maar speelt al snel supervette solo’s. De invloeden van de band zijn duidelijk: Elvis, Johnny Cash en Billy Benton & the Birddogs. Helemaal in de stijl van het festival staan de heren vrolijk een mix van covers en eigen nummers te spelen.

HET NUMMER:
Een nummer dat lekker in het gehoor ligt en het goed doet bij het publiek is All I Can Do Is Cry, een cover van Wayne Walker uit 1956. De samenzang tussen de twee zangers komt hier goed naar voren. Zanger Pieter van der Bij neemt de lage tonen voor zijn rekening terwijl zanger Yorn Overwijk meer de hoogte in gaat. Het nummer leent zich goed om op te dansen, maar hier heeft het enigszins moe ogende publiek geen trek in. Desondanks geniet men wel zichtbaar.

HET MOMENT:
Voor mensen die niet bekend zijn met de band en het feit dat er twee zangers zijn, is het een verrassing wanneer de jong ogende bassist Yorn Overwijk zijn strot opentrekt. De bassist/zanger blijkt over een krachtige stem te beschikken die indruk maakt en een lekker rauw randje heeft.

OOK OPMERKELIJK:
Gedurende het optreden is er toch wel wat beweging – maar dan in de vorm van kinderen die voorzichtig naar voren stappen, om vervolgens met de vingers in de oren weer weg te rennen. Nergens voor nodig, want zo luid staat de band niet te spelen en zo slecht al helemaal niet. Het levert wel grappige plaatjes op.

HET PUBLIEK:
Het publiek is vandaag niet echt vooruit te branden. Volgens de organisatie is het in vergelijking met de andere dagen zelfs extreem rustig. De mensen die er zijn, moeten duidelijk nog even bijkomen van de voorgaande dagen. Iedereen blijft tijdens het optreden aan de tafels zitten en geniet van een biertje, terwijl Downbeat Maestros op de achtergrond staat te spelen. Een paar trouwe fans dansen op de laatste nummers nog een beetje, maar daarmee houdt het wel op.

HET OORDEEL:
Dit is niet het beste optreden van de band tot nu toe, zanger van der Bij noemt het na afloop ook zelf “wat rommelig”. Dit geldt zeker voor het begin van het optreden, wanneer de band duidelijk nog niet voldoende heeft gesoundcheckt. Later herpakt de band zich om de hele set vrolijk verder te spelen. Voor het deel van het publiek dat niet bekend is met de band of het genre, is het hier en daar moeilijk te onderscheiden wat nu eigen nummers zijn en wat covers zijn. Al met al is het een geslaagd optreden, maar de band verdient een enthousiaster publiek.