HET CONCERT:
Freedom Call, Dokk’em Open Air 2014, zaterdag 21 juni
#DOA14: Happy metal van Freedom Call
Meezingen is een must
Mannen met lang haar en een glimlach van oor tot oor zie je niet zo vaak op het podium van een metalfestival. Het Duitse Freedom Call is een uitzondering op de regel. De band maakt naar eigen zeggen happy metal en blij is de muziek zeker. Freedom Call speelt makkelijke wegluistermuziek die de hele festivaltent op Dokk'em Open Air vrolijk kan krijgen.
DE ACT:
Zanger/gitarist Chris Bay en drummer Daniel Zimmerman (ex-Gamma Ray) besluiten in 1998 te beginnen met Freedom Call. Een jaar en een studioalbum later staat de band in het voorprogramma van Angra en Edguy en in 2002 mogen ze met Blind Guardian toeren. Inmiddels heeft Freedom Call acht albums en optredens door heel Europa op zijn naam staan. Chris Bay staat ondertussen weer op het podium met een ander origineel bandlid: Ilker Ersin, die in 2012 - na een stop van zeven jaar - volledig terugkeerde naar de band.
HET NUMMER:
De band neemt het publiek mee terug in de tijd met The Quest, afkomstig van het Crystal Empire album. Ze spelen maar drie nummers van het in februari uitgebrachte Beyond in hun gevarieerde set.
HET MOMENT:
Wanneer de band het nummer Freedom Call inzet, weet Chris Bay het publiek mee te laten zingen. Een gemakkelijke opgave, met dit soort vrolijke muziek waarbij euforische riffs de hoofdtoon voeren.
OOK OPMERKELIJK:
Tijdens ditzelfde nummer valt de muziek (voor misschien nog geen enkele seconde) uit, maar dat weet de band en het publiek niet te storen. Iedereen weet vooral te genieten van de melodieuze zanglijnen, de makkelijk mee te zingen teksten en de gitaarsolo’s die door de tent gieren.
HET PUBLIEK:
Niet iedereen wil blij worden vandaag, want er staat maar weinig publiek in vergelijking met de rest van de dag. Het publiek dat er staat geniet in ieder geval wel en Chris Bay weet iedereen enthousiast te krijgen om mee te bewegen. Hij laat iedereen weten dat hij zin heeft in een feestje.
HET OORDEEL:
Als zanger weet Bay zonder moeite de hoogste tonen uit zijn strot te toveren; een operazangeres zou er u tegen zeggen. De muziek zit goed in elkaar en wordt strak gespeeld. Het is net alsof er een horde paarden op je af komt rennen. Jammer dat je na een tijdje toch een beetje moe wordt van al die blije nummers, die wel veel van elkaar weg hebben.