#BFF14: Elle Alpha blijkt uitstekende opener in Prinsentuin

Energieke show ondanks klein publiek

Tekst: Wybren Nauta ,

“Klein van formaat, maar groot van stem” – dat is de omschrijving die zangeres Ella het meest treffend omschrijft. De vergelijking met types als Anouk en Elle Bandita is dan ook snel gemaakt. Qua geluid ligt Elle Alpha ook zeker niet ver van beide artiesten af. Aan Ella en haar band de eer om het publiek op een zomerse dag wakker te schudden in de Prinsentuin.

HET OPTREDEN: 
Elle Alpha, Bevrijdingsfestival, Prinsentuin, maandag 5 mei 2014

DE ACT: 
Elle Alpha timmert alweer een tijdje aan de weg. De band komt uit Groningen en maakt sinds eind 2009 rauwe bluespop onder leiding van zangeres Ella Stoffers. Inmiddels heeft de band een flinke lijst optredens onder de riem, waaronder een aantal shows op Eurosonic vorig jaar. In tegenstelling tot vele bluesgeörienteerde bands die veelal voor scheurende gitaren en psychedelische orgels kiezen, kiest Elle Alpha meer voor straight up rock-'n-roll liedjes. Misschien iets minder spannend, maar door haar stem des te krachtiger.
 
HET NUMMER: 
Single The Fighter brengt het geluid van de band het best naar voren. Het is een exemplair rock-'n-roll nummer en de Anouk-achtige uithalen van zangeres Ella passen goed bij het zware gitaargeluid. Verder maakt vooral het nieuwe materiaal van de band indruk; hiermee tonen ze dat ze meer in zich hebben dan hun typische rocksound. De nummers hebben meer opbouw qua instrumentatie en volume; niet onbelangrijk om de set afwisselend te houden.

HET MOMENT: 
Op Recovery toont de band zich van een hele andere kant. Dit nummer wordt akoestisch gespeeld, met lichte begeleiding, en het heeft een donkerder geluid dan het voor de rest gemakkelijk verteerbare materiaal. Dit biedt zowel een rustmoment in de set als een persoonlijke blik. Alleen jammer dat uitgerekend op dit moment de band op het aangrenzende podium begint te soundchecken; dat verstoort het moment enigszins.

OOK OPMERKELIJK: 
De band oogt grotendeels relaxed. Dit komt mogelijk ook omdat ze de eerste band van de middag zijn en het nog relatief rustig is bij het podium. Later op de dag moeten ze nog naar Den Haag om voor een aanzienlijk groter publiek te spelen. Desondanks lijkt de band er zin in te hebben en vooral gretig gebruik te willen maken van de mogelijkheid om het nieuwe materiaal uit te testen. Ze glimlachen dan ook breed als alle duimen omhoog wijzen nadat ze een beroep doen op de mening van het publiek.

HET PUBLIEK: 
Aangezien de middag net begonnen is, is het nog redelijk rustig bij het Sena-podium. Wel staat er op flinke afstand van het podium een groepje mensen aandachtig te luisteren, van begin tot eind. De combinatie van het aangename weer en de over het algemeen feelgood nummers van de band, zorgt ervoor dat er toch steeds wat meer mensen blijven hangen.

HET OORDEEL: 
Elle Alpha speelt een goede generale repetitie voor hun optreden later die dag. Met hun stevige bluespop bewijzen ze een goede opwarmer te zijn voor het bevrijdingsfestival. Op een licht verwaaid geluid en de naburige soundcheckende band na, verloopt de show prima. Met name de setopbouw komt goed uit de verf, met een goede balans tussen simpele rock-'n-roll nummers en afwisseling via het nieuwe materiaal. Een mooi begin in de Prinsentuin.