“Ik schreef meestal vanuit gevoel. Ik vond het dan vervelend dat ik niet altijd kon uitleggen wat ik precies bedoelde. Je gevoel uitleggen", grijnst Marije. “Dat is een beetje gay.” Iets waar ze precies van zou weten waar het over ging, dat was wat ze zocht. Het antwoord op haar vragen vond ze op de zolder van haar ouders, in de vorm van een aantal dagboeken van haar in 2003 overleden opa.
WONDER maakt indruk
Van dagboeken naar popsongs
Voor haar afstuderen zocht Marije de Vries iets om over te kunnen schrijven. Op de zolder van haar ouders vond ze oude dagboeken van haar overleden opa, waarvan de inhoud precies was wat ze zocht. Een serie boeiende verhalen die ze omzette in vijf nummers. Uiteindelijk vormden deze nummers het begin van WONDER: een voor Popronde geselecteerde band bestaande uit zes muzikanten uit de Friese popscene.
Sailor
Gekrabbel in een dagboek vertalen naar een vijftal sfeerrijke popsongs, waarvan Sailor er één is. “Sailor gaat over mijn tante”, legt Marije uit. “Die had anorexia.” Ze heeft haar twee keer zelf ontmoet, toen ze nog erg jong was. “Ik weet nog dat ik op bezoek ging en ze in een bed lag. Ze was zo mager dat het net leek alsof het bed leeg was.” Haar opa schreef brieven met de tante in kwestie, waarin het met regelmaat ging over haar anorexia, een ziekte die destijds nog niet erg bekend was en een taboe. Om meer te weten te komen over deze tante, vroeg Marije een andere tante om antwoorden. Zij verklaarde, volgens Marije een beetje geromantiseerd, dat haar tante een relatie had gehad met een zeeman. Toen hij op een dag terug kwam van een tijd op zee, verbrak hij hun relatie omdat hij een andere vrouw zwanger had gemaakt. Sindsdien is het bergafwaarts met haar gegaan, is ze ziek geworden en tot op latere leeftijd vast blijven zitten in haar eigen droomwereld.
Gekrabbel in een dagboek vertalen naar een vijftal sfeerrijke popsongs, waarvan Sailor er één is. “Sailor gaat over mijn tante”, legt Marije uit. “Die had anorexia.” Ze heeft haar twee keer zelf ontmoet, toen ze nog erg jong was. “Ik weet nog dat ik op bezoek ging en ze in een bed lag. Ze was zo mager dat het net leek alsof het bed leeg was.” Haar opa schreef brieven met de tante in kwestie, waarin het met regelmaat ging over haar anorexia, een ziekte die destijds nog niet erg bekend was en een taboe. Om meer te weten te komen over deze tante, vroeg Marije een andere tante om antwoorden. Zij verklaarde, volgens Marije een beetje geromantiseerd, dat haar tante een relatie had gehad met een zeeman. Toen hij op een dag terug kwam van een tijd op zee, verbrak hij hun relatie omdat hij een andere vrouw zwanger had gemaakt. Sindsdien is het bergafwaarts met haar gegaan, is ze ziek geworden en tot op latere leeftijd vast blijven zitten in haar eigen droomwereld.
Makkelijk was het niet, om bruikbare verhalen te vinden in de dagboeken van haar opa. “Hij schreef niet erg gevoelsmatig”, legt Marije uit. “Beschreef praktisch zijn dagen. Soms kwam er iets naar voren wat over familie ging. Dat sprong er dan meteen uit, want de rest was vrij zakelijk en ging veel over zijn werk.” Haar vriend, songwriter en producer Patrick Schaafstal (Passengers, When We Are Wild, Dina Drinks Tea), arrangeerde de nummers. Al snel werd duidelijk dat er meer mensen bij betrokken moesten worden bij het project, omdat de nummers zich goed leenden voor een band. Bassist Bart Hooghiemstra en drummer Pandu Windartono werden vanuit When We Are Wild geïmporteerd en aangevuld met de bevriende zangeres Masha Schenkel en toetsenist Michiel de Koning.
“Het is belangrijk om de juiste mensen te vinden”, vertelt Patrick. “Ik heb met de leden van Passengers dertien jaar in een band gezeten en pas na die dertien jaar bleek dat we andere ambities hadden. Het is goed om van begin af aan te weten hoe iedereen in het project staat en wat iedereen wil.” “Het is belangrijk dat de rest van de groep weet dat zij als sessiemuzikanten dienen”, vult Marije hem aan. “Ik schrijf en Patrick arrangeert alles."
Toekomst
“We werken niet meer zo projectmatig”, lacht Marije. “Iedereen heeft input, iedereen draagt zo nu en dan iets aan”, zegt Patrick. “Als er een periode aanbreekt waarin we concreet iets naar buiten willen of moeten brengen gaan we weer om de tafel zitten om daar over te praten.” Sinds het afstuderen van Marije is het duo verder gegaan met nummers die Patrick schreef, zoals Great Expectations, het nummer dat onlangs in een Pelican Session is opgenomen. “We passen verschillende werkwijzen toe, zolang we maar een duidelijk beeld hebben van waar iets over moet gaan”, legt Patrick uit. “We proberen altijd de muziek aan te passen op de sfeer.”
De komende tijd gaat de band aan de slag met het opnemen van een single en uiteindelijk het opnemen van een album. “Maar dat zal volgend jaar pas worden hoor”. zegt Marije. “De komende maanden richten we ons vooral op Popronde, dat is nu het belangrijkste.” “En misschien brengen we onze EP nog eens officieel uit”, lacht Patrick. “Want dat hebben we nog niet gedaan.”
---
WONDER is op zondag 28 juli te zien op Welcome to The Village in Leeuwarden.