Academie voor Popcultuur viert tienjarig bestaan in Asteriks

Kwaliteit en diversiteit overheersen op jubileumavond

Tekst: Wybren Nauta | Foto's: David Bais ,

De Academie voor Popcultuur bestaat tien jaar en dat moet gevierd worden. In het kader van het jubileum was er al een expositie in het Fries Museum georganiseerd, maar een echt feestje mocht natuurlijk niet ontbreken. Op When We Were Ten speelde vrijdagavond in Asteriks een breed scala aan muzikanten die allen aan de academie verwant zijn of waren. Van snoeiharde noise tot nederhop; het viel er allemaal te beleven.

De eerste naam van de avond is niemand minder dan Yuri Landman. Hij maakte de afgelopen jaren indruk met het tweemansproject Bismuth, waarmee hij knallende elektronische noise met een experimenteel randje maakt. Voor vanavond heeft hij een compleet geïmproviseerd orkest verzameld om de avond weergaloos mee te openen. Als een ware dirigent laat hij het orkest wisselen tussen subtiele soundscapes en bulderende gitaarrock, dit alles begeleid door stuwende percussie en Landmans eigen snaarinstrumenten. Bij vlagen lijkt het geheel wat rommelig, maar dit wordt ruimschoots gecompenseerd door momenten van genialiteit.

In de andere zaal en aan de andere kant van het muzikale spectrum speelt Dame Flux. Eerder bekend onder de naam Flux, maar ze maakt nog steeds opgewekte Nederlandstalige liedjes over jaloezie en katten. Op de nieuwste plaat valt echter wel meer een synthpop geluid te herkennen en dit komt live ook goed tot zijn recht. Ondanks dat het publiek nog niet helemaal opgewarmd is, zet ze een energieke show neer met als hoogtepunt de Stoplicht Song.

Naar eigen zeggen is hij 'semi-bekend', maar vanavond is Kraantje Pappie gewoon de grote naam. Vijf minuten voor de show begint stroomt het cellenblok langzaam vol en dan gaat de show los. Kraantje Pappie bouwt zijn show langzaam op qua intensiteit en probeert het publiek steeds een beetje meer mee te krijgen. Zo gingen we volgens hem in een klein kwartiertje van energieniveau zes naar negen. Kraantje Pappie speelt nummers van zijn nieuwste EP Semi Bekend, afgewisseld met hits van zijn eerdere platen. Vooral bij Waar is Kraan? krijgt hij het hele publiek mee en demonstreert hij weer even waarom hij de uitgelezen naam is om op een feestje neer te zetten.

De verrassing van de avond is toch wel Swahili Air Raid. De band zorgt voor een dosis vernietigend harde noise, gecombineerd met provocerende punkteksten; een soort Atari Teenage Riot met glitch-invloeden. De show speelt zich volledig in het duister af om de schijnbaar willekeurige visuals goed tot hun recht te laten komen. Na ongeveer twintig minuten komt de show met een laatste moshpit tot een einde.

Conforce is de andere grote naam van de avond. Hij geldt inmiddels als een vaste waarde binnen de technoscene en draait vanavond, gehuld in de mist, zijn uitgesponnen soundscapes. De subtiele overgangen en bezwerende beats lijken echter niet besteed aan het publiek in het kille cellenblok. De meeste mensen vertrekken naar de andere afsluiter van de avond: Maanwagen.

Dit duo staat met een grote glimlach achter de draaitafel en slaagt erin om de zaal in beweging te krijgen met hun breaks en opzwepende electro. Zo draaien ze dit feest tot een succesvol einde. Nu is het alleen maar afwachten wat voor unieke groep artiesten hier over nog eens tien jaar staat.

---
Wat: When We Were Ten, Jubileum Academie voor Popcultuur
Wanneer: vrijdag 27 September, 2013
Waar: Poppodium Asteriks, Leeuwarden
Opkomst: redelijk hoog (150-200)