Die 'battle' kan namelijk gerust met een korreltje zout worden genomen. Hûnekop Emiel Stoffers en Strawelte-frontman Foppe Land boksen wel een beetje tegen elkaar op. Maar het is speels. Eerder als twee blije puppy’s dan een stel gemene rottweilers. Van vechten komt het niet, hooguit bijten ze elkaar wat in de staart.
De Hûnekop en Strawelte horen bij elkaar
Battle van de blije puppy's
De Hūnekop en Strawelte speelden zaterdag in het WTC Expo in Leeuwarden de laatste wedstrijd van hun 'battle' die hen al naar het Concours Hippique in Drogeham en het Veenhoopfestival bracht. De bokshandschoenen werden aangetrokken. Maar wat werd er nou eigenlijk uitgevochten?
Zo draagt Stoffers zijn nummer Myn Kameraat, over een vriendschap die ten onder gaat wanneer de ander na een promotie kapsones krijgt, op aan Land. “Foppe, sjochtst my net iens mear oan yn't tsjerke", klaagt Stoffers terwijl Land in een colbertje over het podium paradeert. En terwijl zijn klaagzang nog niet eens ten einde is, geeft Stoffers de genadeslag: “Mar der kom ik ek net!" Het zijn plagerijtjes meer niet. Dat er toch voor de formule van een tweekamp gekozen is, heeft een heel andere reden. Het concert duurt maar liefst drie uur en de bands spelen dan weer samen en dan weer alleen. Door een overkoepelend verhaal te kiezen, blijft het concert boeien en wordt het niet chaotisch en rommelig.
Hoe belangrijk die formule is blijkt wel in het laatste uur voor de toegift. De Hûnekop heeft net een aantal nummers gespeeld, waarna Strawelte het af mag maken. Ze beginnen nog sterk met Lykwein, met zijn penetrante refrein maar daarna zakt het in om eigenlijk pas weer op te leven bij het basloopje van De mem fan Doutzen.
Goede nummers
Doordat Strawelte en De Hûnekop tegenover elkaar staan, blijkt pas voor het eerst hoe goed de liedjes van laatstgenoemde eigenlijk zijn. Beide bands beogen hetzelfde: simpele muziek met Friese teksten die een draai geven aan het dagelijks leven van de arbeider. Maar waar Strawelte het vooral van de catchy herhaling moet hebben, is de kracht van De Hûnekop juist de spitsvondigheid van de teksten.
In Skyte yn de baas syn tiid komt bijvoorbeeld een geweldige vondst voorbij: “Ik ha sa'n tolve euro bruto yn't oere, dat is fjouwer euro yn't kwartier. Dus mei dageliks skyte, ha ik sa twa tientsjes yn'e wike." Het is plat maar ook hilarisch en laat zien wat voor een geweldige liedjesschrijver Emiel Stoffers eigenlijk is. Bovendien zijn Stoffers teksten niet alleen goed, de arrangementen zijn ook nog eens bewonderenswaardig. Het koortje van Fersûp de kater kan dagenlang in je hoofd blijven hangen en voor het felle refrein van Brùnwurker geldt precies hetzelfde. Strawelte kan dat ook, maar dan in drie of vier liedjes. De Hûnekop doet het in drie uur tijd een stuk of tien keer.
In dat koortje van Fersûp de kater is een bijzondere rol weggelegd voor Renske de Boer, zangeres van Mr. Wallace. Zij verzorgt, gekleed in een jurkje met Friese pompeblêden, het kitscherige achtergrondkoortje dat zich als een klein wurmpje in je oor nestelt. Met haar eigen band heeft ze dat nog niet helemaal onder de knie. Mr. Wallace is een feestband, met lekker dansbare ska, maar nog zonder hit. Ze verzorgen het voorprogramma maar het landt niet echt. Maar goed, kwart voor acht, met ska in het voorprogramma van punk en een zaal vol rûchhouwers, dat is ook niet makkelijk.
Volop performance
Maar op alleen goede liedjes hebben de mannen niet durven vertrouwen. Terwijl ze staan te spelen komt er namelijk een complete circusshow voorbij. Er wordt iemand op een toiletpot over het podium getrokken, de Dragon Girls zijn er met hun vlammenact en allerlei typetjes zoals It âlde mantsje mei it bokje yn'e bek en Jappie Kommando stievelen over het podium. En omdat het kan, zijn er rookkanonnen en vlammenwerpers.
Soms slaat het helemaal nergens op. Soms werkt het heel goed. De Dragon Girls zetten bijvoorbeeld een bijzondere sfeer neer wanneer Stoffers en Land een duet zingen. Dat duet bestaat uit een uitvoering van Moaie eagen en De Hûnekops Der sit die iets dwars aan elkaar geplakt door Guus Meeuwis' Het is een nacht. Het is misschien wel het beste moment van de show. Alles lijkt even op zijn plaats te vallen. Want als de twee bands de handen ineen slaan, dan onstaat iets magisch. Ook in het duet Myn Herder en myn wetterhûn sluipt iets van diepgewortelde vriendschap. Het doet denken aan de sessies die Johnny Cash en Bob Dylan samen deden. Het past niet echt bij elkaar, net zoals de stemmen van Stoffers en Land totaal mismatchen, maar het is wel bijzonder.
Toch pakt de double bill uiteindelijk vooral voordelig uit voor De Hûnekop. Zij blijken toch echt het stokje van Strawelte te hebben overgenomen. Dat is natuurlijk helemaal niet erg. Strawelte staat na zaterdag voorlopig niet meer op het podium. Terwijl De Hûnekop dorpsfeest na dorpsfeest afschuimt. Voortaan met z'n vieren, want sinds zaterdag heeft de band een leadgitarist: Jeroen.
---
Gezien: Hûnekopfestival met De Hûnekop, Strawelte en Mr. Wallace
Waar: WTC Expo, Leeuwarden
Wanneer: zaterdag 12 oktober
Opkomst: Hoog