Kersvers, dat is de band Fickle Ghost zeker. Met Rosan Vloedgraven als uniek ogende frontvrouw en brein achter alle nummers, debuteert de band voor een klein doch nieuwsgierig publiek. Al is duidelijk dat de band nog in de kinderschoenen staat, Fickle Ghost weet indruk te maken. De sierende onzekerheid en melancholisch getinte nummers wekken enorme sympathie op bij het publiek. Hierdoor krijgen de schoonheidsfoutjes als een kapotte kabel, enigszins geïmproviseerde eindes aan nummers en vergeten stukjes tekst een charmante lading. Vloedgraven en haar bandleden laten hun luisteraars af en toe wegdromen, maar weten ze ook weer wakker te krijgen met een kraakheldere stem en experimentele instrumentatie.
Podium Asteriks omarmt Kim Janssen
Een avond vol muziek om bij weg te dromen
Zijn EP Ancient Crime was geïnspireerd op de jaren die hij doorbracht op een Britse kostschool in het Nepalese Kathmandu. Zijn nieuwe EP, The Lonely Mountains, kan een vervolg daarop genoemd worden. Een serie gevarieerde nummers waarvan de een vol kracht zit en de ander als het ware kabbelt. Vanavond speelt Kim Janssen in een goed gevuld Podium Asteriks. Support wordt verzorgd door Honig en het kersverse Fickle Ghost.
Een mooi contrast ontstaat als de tweede supportact van de avond het podium beklimt. De Duitse muzikant Honig, die zijn half uur op de planken tot het uiterste benut en inkleurt met humor. Pakkende aankondigingen maken het publiek met regelmaat aan het lachen. “The next song is called Julie”, grijnst hij. “Julie just dumped my ass.” Met wijd open gesperde ogen en een rauwe, soms wat geforceerde stem, dwingt Honig zijn publiek de aandacht bij zijn optreden te houden. “You’re quite nice for a German!”, galmt het door de zaal. Een grap die hij zichtbaar erg weet te waarderen. De sfeer is goed, het publiek wordt langzaam groter en flink warm gemaakt door deze man met zijn gitaar.
Dan is het tijd voor Kim Janssen. Over de opbouw van zijn set is duidelijk nagedacht. Het eerste nummer bestaat enkel uit gitaar en twee stemmen en maakt dat het ietwat lawaaierige publiek weer wat bedaart. In het tweede nummer doen de bassist en drummer mee en in het derde voegt ook een blazer zich toe aan de band. “Dit nummer gaat over mijn jaren op een kostschool in Kathmandu”, vertelt Janssen. “Ach”, zucht het publiek vol medelijden. Janssen lacht. “Het was wel een romantische versie van een kostschool, hoor.”
Met zijn dynamische set van stuk voor stuk sterke nummers maakt hij een zelfverzekerde indruk. Heeft het ene nummer inventieve, krachtige drums en een zeer aanwezig donkere baslijn, laat hij in het volgende nummer zien wat de kunst van het weglaten inhoudt door de nadruk te leggen op samenzang met minimale begeleiding.
Jammer is dan dat achter in de zaal wat personen staan die zich duidelijk niet bewust zijn van het feit dat de kroeg slechts enkele straten van hun verwijderd is en de ingetogen nummers zo nu en dan flink verstoren. Gelukkig laat Janssen merken daar niet te veel aandacht aan te willen besteden door zo nu en dan veelbetekenend naar ze te glimlachen. Met om hem heen een goed op elkaar ingespeeld viertal muzikanten weet Janssen de grote meerderheid van het publiek van begin tot eind te boeien.
---
Gezien: Kim Janssen + Honig + Fickle Ghost
Waar: Podium Asteriks
Wanneer: vrijdag 4 oktober 2013
Opkomst: Goed