“Een zin die de leidraad vormt voor wat ik schrijf? De duisternis tussen de zonnestralen”, legt Rouw uit. “Ik houd van contradictie en cynisme. Soms een beetje schoppen tegen het geloof. Dat is ook in mijn teksten terug te horen. Veel ervan is niet autobiografisch maar fictief. De EP zie ik als een verzameling van levenswerk en heeft niet één bepaald thema. Het is van alles door elkaar en laat zien wat we nog allemaal kunnen gaan doen.” De EP presenteren tijdens een kroegentocht lijkt prima bij deze visie te passen.
Om DIFF kan Leeuwarden niet meer heen
“We wilden het net even wat anders aanpakken.”
Diff Rouw groeide op met Amerikaanse folk en countryblues. Dit genre is altijd in zijn achterhoofd blijven zitten, maar toch besloot hij in eerste instantie andere muziek te maken. Uiteindelijk werd Rouw langzaam maar zeker weer aangetrokken door de muziek uit zijn jeugd en is hij dat soort nummers gaan schrijven. Hij zocht er een band omheen en DIFF was geboren. Afgelopen vrijdag presenteerde de band hun debuut-EP “Welcome to Diff’s” tijdens een kroegentocht door de binnenstad van Leeuwarden.
“Ja, we wilden het net even wat anders aanpakken”, lacht bassist Bonne van der Wal. “Je kunt een EP-presentatie gewoon op één plek doen, maar dan speel je drie kwartier en is het klaar. Wij wilden meer.” “We wilden graag naar de mensen toe”, vult drummer Jelle Gietema aan. “Iedereen kon komen kijken op een tijd die hem of haar uitkwam.” “En wie helemaal niet kon komen of niet wilde reizen, kon ons die ochtend op Noardewyn horen”, zegt Van der Wal.
Zes shows
Een slim concept, maar zes keer spelen op een dag vraagt behoorlijk wat energie en doorzettingsvermogen. “Het was best pittig”, grijnst Rouw. “Het op- en afbouwen is waar ik het meest tegenop keek”, vertelt Van der Wal. “Diff zat ook een beetje in de stress. Instrumenten blijven het altijd wel doen, maar van zijn stem werd veel gevraagd die dag. Vijf keer drie kwartier spelen in rookruimtes is heftig. Uiteindelijk is het gelukkig allemaal goed gekomen, de stem van Diff is niet kapot te krijgen. Het is veel werk om zes shows te spelen op een dag, maar wel te doen!”
Na in het begin van de middag twee nummers gespeeld te hebben bij Noardewyn, begon de kroegentocht in Café de Bak, waarna De Stee, De Spoek, Roel’s 66 en Café Scooters volgden. “We zouden eigenlijk ook een show doen in Paddy O’Ryan”, vertelt Gietema. “Toen we daar aankwamen bleek het barpersoneel nergens van te weten, ondanks het overleg dat we van te voren met de eigenaars hadden gehad.” “Uiteindelijk zouden we er alleen mogen spelen als we het akoestisch zouden doen”, legt Van der Wal uit. “Maar daar gingen we niet mee akkoord. We zijn snel de auto in gesprongen en naar Roel’s 66 gereden, waar ze meteen enthousiast waren en we mochten spelen.”
Nuchtere personen met een snufje droom
“De kroegentocht was geweldig. We hebben zoveel vrolijke mensen gezien en dat is uiteindelijk waar het ons allemaal om draait: plezier!” lacht Gietema tevreden. “Volgens mij heeft iedereen in Leeuwarden die dag op een bepaalde manier over ons gehoord, we waren moeilijk te missen. We wilden even laten zien wie we zijn en dat is gelukt.” “Bands zijn vaak moe na veertig minuten spelen”, zucht Van der Wal. “Daar ben ik wel een beetje klaar mee. We zitten niet in de positie om te huilen. Iedere band wil vaak spelen en als je dat wilt, moet je het gaan doen en doorzetten. Wat mij betreft spelen wij tweehonderd keer in een jaar.”
“We hopen dat veel mensen onze EP zullen luisteren”, zegt Van der Wal. “Dit is geen project, dit is een band. Zes mensen met de neuzen dezelfde kant op.” “We geloven niet dat je binnen een maand een enorme artiest kunt worden”, zegt Rouw. “We werken ervoor en weten dat dat nodig is om uiteindelijk ergens te komen. We zijn nuchtere personen met een snufje droom.”