Dame Flux bracht een aantal weken geleden haar tweede album Champagne uit. De liedjes zijn vrolijk, catchy en heel goed te beluisteren. Toch bevindt zich onder de oppervlakte een kritisch geluid. Albumopener Champagne gaat bijvoorbeeld over luxe, maar de keuzestress die daarbij komt kijken, ligt onderhuids en Dame Flux legt daar de vinger op de zere plek. Het nieuwe album bracht haar deze week veel goeds. Afgelopen dinsdag mocht ze het voorprogramma van Spinvis zijn in Groningen, op de Grote Markt. Ze kreeg vijf sterren in Trouw. En nu opent ze de avond van De Kift.
De Kift mag nog wel vijfentwintig jaar doorgaan
En Dame Flux mag de champagne ontkurken
Knalland zou mei knallend afsluiten, maar de show werd afgezegd. Podium Asteriks vond gelukkig binnen korte tijd een ander knallend programma: De Kift. Niet zo elektronisch knallend als Knalland, maar toch heel explosief vanwege het snelle orkest-achtige geluid van deze band. Dame Flux verzorgde het voorprogramma. En explosief was het in Podium Asteriks.
Het gaat niet zozeer om een imponerende set, maar meer om een gezellige avond. En daar slaagt Dame Flux in. De drums zorgen voor een pakkende beat onder de popliedjes. Ze danst op het podium, rapt de boel bij elkaar en pakt het publiek in met haar lieve stemmetjes. Dame Flux staat als een lief meisje op het podium, maar tegelijkertijd weet deze dame dondersgoed waar ze het over heeft: onverschilligheid in Ode (“Omdat hobby’s / snel gaan vervelen”) en de facebookmentaliteit in Vind ik leuk. Hilbrandt Mill komt bij dat liedje nog even op het podium rappen. Ontkurk de champagne! De set eindigt met Stoplicht Song, de eerste single van het album. Vind ik leuk.
De Kift is bezig met een jubileumtour: A-poca-lyp-tisch! De Kift bestaat namelijk vijfentwintig jaar. We krijgen een royale greep uit het oeuvre te horen. De set opent met het openingsnummer van Vlaskoorts, Almanak. Daar krijgt het publiek al meteen te zien hoe De Kift functioneert: filmpjes en beelden op de achtergrond, een toneelachtige rolverdeling op het podium tussen de zangers. De acties zijn haast slapstick te noemen.
De muziek van De Kift is explosief: het gaat heel snel en de blazers zorgen voor een heel volks, haast zigeunerachtig geluid. Dat is geen negatief gegeven, want het zorgt voor een goede stemming in de zaal. Het is duidelijk dat er veel oude bekenden aanwezig zijn, want de voeten gaan los, ook bij oudere nummers. De combinatie van blazers, gitaar, drums en harmonium is goed, speels, maar door de toevoeging van de Nederlandstalige teksten ook stekelig.
De teksten zijn namelijk poëtisch (“Vleugels sloegen daarop rinkelende marsmuziek” uit Admiraal B.) en kritisch. Een scherpe bijklank is bij de vocalen niet van de lucht. Dat laat zich goed combineren met de speelse, maar ook secure en scherpe muziek: grappige drums, woeste gitaarpartijen en een schetterend trompetgeluid. Wanneer de blazers een nummer niet meespelen, neigt de muziek meer naar de jazzkant. Het is dan gelijk meer dansbaar.
Knallend sluit De Kift deze avond af. Hopelijk gaan ze nog vijfentwintig jaar door; vanwege de wederzijds versterkende muziek en tekst, de feestelijke stemming, de sketches op het podium en vanwege hun excentrieke geluid. En hopelijk gaat Dame Flux, met haar schattige, dansbare liedjes met een zwart randje, ook zover komen.
---
Gezien: De Kift + Dame Flux
Waar: Podium Asteriks, Leeuwarden
Wanneer: vrijdag 31 mei 2013
Opkomst: behoorlijk