Voor de show sta ik buiten te kletsen met de ouders van Kim Janssen. Ik spreek mijn bewondering uit voor Kim’s muziek en z’n moeder glundert en zegt: “Het is zo’n leuke jongen, ik ben zo blij dat ik hem ken.” Dat vind ik mooi. Drummer Simon heeft de middag gebruikt om tijdens hun lange tour een middag op de bank te hangen bij zijn moeder; “bijtanken”. Ook al mooi.
#ETN13: Kim Janssen imponeert met gemak
"Kim speelt zijn muziek achteloos, alsof het hem geen enkele moeite kost."
"Iedereen voelt dat dit niet zomaar mooi was, maar echt prachtig." Het optreden van Kim Janssen op Explore The North werd overladen met positieve respons. Een eenmalig project met zangers van het Leeuwarder Kamerkoor in de Synagoge van Leeuwarden.
Gastredacteur Tonnie Dieleman (ook bekend als Broeder Dieleman) schreef speciaal voor 3VOOR12/Friesland een sfeerverslag over misschien wel het mooiste optreden van Explore The North.
En het wordt nog mooier. Het pand is mooi, het publiek is mooi. Het voelt allemaal goed aan. Net als het festival trouwens. Geen hyperige of schreeuwerige sfeer, maar overal vriendelijke mensen in alle leeftijdscategorieën. Een heel mooi festival in een mooie stad.
Kim speelt zijn muziek achteloos, alsof het hem geen enkele moeite kost. Bijna alsof het zomaar iets is dat hij er bij doet of toevallig voor de gelegenheid uit z’n mouw schudt. Maar dat kan natuurlijk helemaal niet. Je kunt zulke arrangementen helemaal niet schrijven als je niet een enorm sterke visie hebt op hoe je muziek hoort te klinken. En als je ze dan geschreven hebt en je laat ze live uitvoeren door een band, strijkers, blazers en een koor en dat lukt dan gewoon, dan beschik je over grote sociale vaardigheden. En die eigenschappen van Kim Janssen komen vanavond helemaal tot bloei.
Kim’s bandleden kennen hem goed, volgen hem en spelen nergens te weinig en nergens teveel. Alles staat in dienst van de muziek en de liedjes. Hoe bombastisch en vol de muziek soms ook is, nergens klinkt het geforceerd of pretentieus. Ook Kim zelf is dienstbaar ten opzichte van zijn liedjes; hij heeft geen ego dat hem in de weg zit en kalm leidt hij het concert langzaam naar het hoogtepunt dat door het steeds iets harder wordende applaus en gejoel van het publiek bevestigd wordt.
En het werkt allemaal. Eerst komen de strijkers en de blazers er bij, en even later het Leeuwarder kamerkoor en het wordt allemaal maar mooier. Tot hij in z’n eentje als toegift een nummer van Mark Kozalek zingt en het optreden klaar is. Iedereen voelt dat dit niet zomaar mooi was, maar echt prachtig.