#ETN13: Tim Christensen vertelt een boel, maar geen geheimen

Akoestische set niet zo persoonlijk als verwacht

Tekst: Wouter Hoogland | Foto's: Alejandra Ramos ,

Dit is niet de setting waarin deze Deen gewoonlijk te zien is: voor deze tour heeft hij zijn band en elektrische gitaar thuis gelaten. Dit levert niet per se een eerlijkere show op, maar wel een rustigere, waarin er even tijd is voor een paar verhaaltjes.

DE SHOW:
Tim Christensen, Explore the North, Post Plaza, zaterdag 23 november.
 
DE ACT:
In de akoestische tour waarmee Christensen Leeuwarden aandoet, speelt hij zijn gebruikelijke nummers, aangevuld met enkele covers, in een kalere versie. Desalniettemin klinken de nummers in deze versie compleet genoeg en vaak mooier dan het origineel. Daarbij is de Deen een uiterst charismatische frontman, die er geen enkele moeite mee heeft het publiek on zijn vinger te winden.
 
HET NUMMER:
Ondanks dat het merendeel van de set in een vrolijke toon gespeeld wordt, klinkt de schoonheid van deze setting het meest dóór in de wat donkerdere nummers. Zo is Whispering at the Top of My Lungs, hier zachter uitgevoerd dan gewoonlijk, het duidelijke hoogtepunt van de set. Toch heb je niet het idee dat hij je geheimen zit toe te fluisteren: de persoonlijke connectie die je zou moeten voelen is er niet.
HET MOMENT: 
Even lijkt het erop dat we een unieke gebeurtenis voorgeschoteld gaan krijgen: de Deen besluit een nummer te doen waarvan hij, naar eigen zeggen, nog maar één keer een akoestische versie heeft gespeeld. Sorry Tim, maar wij beschikken ook over Google: er zijn op YouTube verschillende akoestische versies te vinden van Surprise Me. Jammer, want hij is mooier dan het origineel.
 
OOK OPMERKELIJK:
Wat niemand zal zijn ontgaan is dat Christensen een uitzonderlijk goeie gitarist is. Zijn partijen zitten vol met subtiele melodieën, zonder dat dit ooit ten koste gaat van de strakke baspartijen en virtuoze zanglijnen. In de songs is geen enkel cliché te bekennen, en de uitvoering is nagenoeg perfect.

HET PUBLIEK:
De Deen komt uiterst sympathiek over en dat slaat over op het publiek. De volle zaal (voornamelijk gevuld met dertigers) reageert uiterst enthousiast, met name op de cover van Depeche Mode’s Enjoy The Silence. 

HET OORDEEL:
Tim Christensen zet hier een prima show neer: het steekt perfect in elkaar, de praatjes tussendoor zijn vermakelijk en de uitvoering is foutloos. Toch voelt deze speciale akoestische set niet als een speciale gelegenheid, maar als een frontman zonder zijn band: prima, maar er zit meer in.

DE FOTO: