#ETN13: Headliner Junip verovert Leeuwarden

Soepele Zweden zetten sublieme set neer in Romein

Tekst: Martin van der Meer | Foto's: Jan-Sjoerd Geertsma ,

Bij het aankondigen van Junip als headliner van Explore the North kon het al bijna niet meer stuk. De band rond José González (ja, die van die stuiterballenreclame) blijkt een van de grote publiekslievelingen. De stampvolle zaal in Poppodium Romein is daar het perfecte bewijs van. Junip stelt niet teleur en geeft een prettige, net-niet-intieme show van hoog niveau.

DE ACT:
Junip bestaat al een tijdje. Na de oprichting in ’98 en een EP in 2000 blijft het een tijd stil, omdat zanger en songwriter José González solo doorbreekt met Heartbeats. Zijn cover van The Knife wordt gebruikt onder een tv-commercial, waardoor Junip even on hold staat. Het Zweedse trio (live zijn ze met zes) bracht dit jaar haar eerste echte album uit. De songs zijn vaak dynamisch en melodieus en worden live met een prettige wall of sound gepresenteerd.

HET NUMMER:
Vooraf zong de vraag of Heartbeats vanavond gespeeld zou worden verschillende keren door het publiek. De songs van Junip zitten echter zó goed in elkaar, dat Heartbeats niet eens wordt gemist. Minpuntje is dat de nummers stiekem net iets te kort zijn: wanneer de opbouw in een song een hoogtepunt bereikt, is het vaak alweer ten einde. Eigenlijk wordt er slechts een nummer gerekt, waarbij meteen de spelvreugde op de gezichten van de Zweden goed te zien is. Jammer dat ze dat niet vaker doen.

HET MOMENT:
Telkens dat kleine glimlachje wanneer zanger González na afloop van ieder nummer een vluchtige blik over zijn schouder werpt. Alsof hij tegen zijn medemuzikanten wil zeggen: 'wat zijn we hier eigenlijk met iets verdomd tofs bezig'. En volledig terecht, want Romein ligt vanavond helemaal aan zijn voeten.

OOK OPMERKELIJK:
José zelf valt qua uiterlijk nogal uit de toon bij de rest van zijn bandgenoten. Vijf typische Scandinavische jongens staan (nog net niet in een Mart Smeets-trui) in een halve cirkel om de zanger heen. Ze vormen een solide, goed op elkaar ingespeelde basis met de sympathieke González als soepel zingend middelpunt. Wel zijn ze allemaal even relaxed en spelen ze onverstoorbaar lekker door.

HET PUBLIEK:
Dat laatste is maar goed ook. Junip mag dan rekenen op veel belangstelling, maar het publiek praat wel erg veel. De gemiddelde bezoeker is meer aan het woord dan González zelf. Vanuit de band is er nauwelijks interactie met de werkelijk stampvolle zaal, die voornamelijk bestaat uit knikkende hoofden.

HET OORDEEL:
De warme, bijna zuidelijke, klanken voelen dankzij de kou buiten nog warmer aan (of dat moet komen door de afgeladen tent). Romein laat zich maar wat graag onderdompelen in Zweedse indiefolk. De kracht van de nummers zit ‘m in de zo herkenbare positieve warme sound, maar na een half uur beginnen de liedjes toch wat op elkaar te lijken. Ook omdat de zang af en toe wat verveeld en monotoon klinkt. Buiten dat was deze show Echt Heel Goed.

DE FOTO: