#ETN13: Bart van der Lee is op de verkeerde plek

Kanselarij is te groot voor zwaarmoedigheid

Tekst: Wouter Hoogland | Foto's: Niels Lahuis ,

“Het volgende nummer noem ik mijn vrolijke nummer, dus dat is mooi als je even lekker wilt lachen.” Het is niet iedereen duidelijk of het nou sarcasme was of niet: alles wat Van der Lee schrijft, staat namelijk bol van de melancholie. Helaas komt de essentie van het sentiment niet helemaal goed over in deze grote zaal.

DE ACT:
Nodig deze man alsjeblieft niet uit op je feestje. Samen met drummer, bassist en violiste maakt Van der Lee muziek om bij in een hoekje te gaan huilen vanwege alle oneerlijkheid van het leven – een thema dat ook de boventoon voert in de teksten. Enkele kleine details in de begeleiding tillen het geheel net een stukje hoger: de delay die (te) laat in de set over de viool wordt gegooid, maakt de nummers een stuk indringender; de harmonieën die de drummer levert, maken bepaalde passages bijna engelachtig en het veelvuldig gebruik van de tremolo op Van der Lees gitaar maakt zijn partijen net iets instabieler, als een onvaste huilerige stem.

HET NUMMER:
Pas bij het laatste nummer van de set wordt duidelijk wat er eigenlijk mis is bij dit optreden. Lament, ingeleid door een uitleg van de tekst, wordt bijna solo door Van der Lee uitgevoerd. Dit is de manier waarop deze nummers ten gehore gebracht moeten worden: in een kleine, donkere ruimte, met alleen de zanger en zijn verhaal op het podium. De Kanselerij is hiervoor simpelweg te groot, en te onpersoonlijk.

HET MOMENT:
Er zal niemand in de zaal zijn geweest die niets heeft gevoeld tijdens Waste of Life. Na de uitleg dat het nummer over zijn overleden grootvader gaat, komt Van der Lees keiharde tekst 'I can conclude that your life has been wasted' aan als een mokerslag. Het moet gezegd worden, deze jongen is subliem in het schrijven van teksten die perfect de duistere kant van de ziel uitspreken.

OOK OPMERKELIJK:
Een ander trefwoord voor dit optreden is onvast. Niet alleen is de stem van de singer-songwriter niet zijn sterke punt, vooral in de lagere regionen van zijn bereik is dit te merken, maar de drummer lijkt ook vaak onzeker van zijn zaak. Aan de songstructuren ligt het niet, die zitten uitstekend in elkaar: het is vooral de uitvoering waar het aan schort. 

HET OORDEEL:
Misschien is het de locatie, misschien het moment op de avond, of misschien dat zijn vriendin elk moment kan bevallen van zijn tweede zoontje, maar Bart van der Lee komt hier niet sterk genoeg over. Je hoort de pijn in de teksten, maar je voelt het simpelweg niet. Jammer, we hadden graag de hele zaal willen zien janken als een kind.