Een lekker smerig plaatje van een fantastisch bandje uit Engeland. Dit is van hun album Glow uit ’97. Die is van het begin tot het einde erg lekker. Valt verder niet zoveel over te zeggen eigenlijk…
Mercury Rev – The Dark Is Rising
Een wonderschoon liedje. Die bombast en dat breekbare stemmetje. In en in triest word ik ervan, maar wat een schoonheid! Ook weer zo’n nummer wat al bijna tien jaar met mij meereist, wat ik niet zo vaak draai en dan opeens weer een paar weken lang.
Deep Purple – Lazy (live)
De volle 10.55 minuten gefreak op het hoogste niveau! Maar dit nummer blijft van het begin tot het eind boeiend. Tenminste voor mij dan. De elpee Made In Japan is naar mijn mening de beste live plaat die er ooit gemaakt is, met Lazy als absoluut hoogtepunt. De Hammondsolo’s en de drumsolo’s vervelen mij nooit. En dan Ian Gillan in topvorm. Wat een kracht en wat een bereik had die man toen, ongehoord. Later nog eens live gezien, maar dat viel me een beetje tegen. Zal zijn dag niet gehad hebben denk ik. Of de leeftijd.
Foo Fighters – In Your Honor
Foo Fighters hoort er ook in thuis. Geweldige band met een fenomeen als frontman. Heb je die key note speech gezien van SXSW? Ik bedoel maar. Dat maakt hun muziek niet automatisch goed, dat weet ik maar toch. Welk nummer van de Foo’s te kiezen is best moeilijk. Ik vind heel veel van hun goed. Ook heel veel niet trouwens. Had ze in 2006 gezien en toen openden ze hiermee. De opbouw en het geschreeuw van Grohl is heerlijk. Had ze graag nog op Pinkpop of Lowlands willen zien, maar je kan niet alles hebben denk ik dan maar.
Taj Mahal - She Caught The Katy And Left Me A Mule To Ride
Oude soul is lekker. En deze plaat helemaal. Ik twijfelde tussen Otis en Taj Mahal. Toch voor Taj Mahal gekozen. Niet omdat hij beter is als Otis Redding, maar omdat ik dit gewoon een heel lekker nummer vind, een lekker zondagmiddag nummer zeg maar. Ik kon hem van de soundtrack van The Blues Brothers, daar stond het nummer op in hun uitvoering, maar het orgineel is toch lekkerder vind ik.
Dean Martin – That’s Amore
Vroeger had ik een oranje Basf bandje met van alles en nog wat erop. Dat draaide ik dan meestal als ik met de Lego aan het spelen was. Eén van de liedjes die daarop stond was That’s Amore van Dean Martin. En tot op de dag van vandaag is dat een nummer waar ik een keer in de zoveel tijd mee opsta en wat dan de hele dag in mijn kop zit. En gek genoeg verveeld dat niet. Af en toe moet ik het dan draaien en dan heeft mijn vriendin het dus ook in haar hoofd. Sorry daarvoor Hanna, maar ja. Ik weet niet waarom, maar net als Tom Jones vind ik dit erg lekker. En erg fout. Dat ook. De manier waarop Dean Martin zingt is heel erg laid back en smerend, maar o zo lekker. Samen met Sammy Davis Jr. en Frank Sinatra vormde hij The Rat Pack, en dat vind ik ook erg lekker. Zo’n nummer als Ain’t That a Kick In The Head of Mack The Knife, geweldig! En dan wel heel erg hard! Biertje erbij, blokje kaas, stukje worst en Jan is helemaal happy. Zonder kaas en worst dan ook hoor.