Om kwart voor negen wordt het podium gevuld met jonge bekende gezichten uit de Friese muziekwereld in een nieuw collectief genaamd The Ease. Met een rustig bluesy rockgeluid, fijne harmonieuze samenzang en hoogstaand gitaarspel is dit een welkome start van de avond. De vele gitaarsolo's klinken zo fijn in het gehoor, dat je met je ogen dicht bijna gelooft dat Eric Clapton voor je staat. Mooie danspasjes van de zanger worden afgewisseld met flitsend voetenwerk van de bassist, die soms als een ware bokser over het podium trippelt. Helaas komt aan alles een eind, en met The last chance for a dance wordt het laatste nummer ingezet en komt de fijne set van een halfuur ten einde.
Bij de eerste noten van Buffalo Roam is het direct duidelijk dat het tempo flink hoger ligt. Met vele riffs en een doorrammend tempo is dit de stonerbreak van de avond. De intro van Burn The Witch van Queens of the Stone Age wordt geleend en mondt uit in een fijn swingend geheel. Hoogtepunt van de set is Mariuana, die vanuit een wall of sound langzaam en voorzichtig vorm krijgt en heel even stopt met een mooie gitaarbrug die doet denken aan Wolfmother, om hierna weer keihard door te denderen. De mannen weten vooral een mooie sfeer te creëren door nummers uit te laten sterven in een bak distortion, en zonder adempauze direct het volgende nummer in te zetten. Voor liefhebbers van bands als Black Mountain is Buffalo Roam zeker een aanrader.