Dat je voor vuige bluesrock in Nederland naar de Achterhoek moet wisten we al, Automatic Sam onderstreept slechts die conclusie met het vorig jaar verschenen debuutalbum Texino. De plaat staat vol stuwende en zompige bluesrock met een stoner randje waar Josh Homme ongetwijfeld opgewonden van raakt. Iets minder opgewonden is het publiek op het Klokplein. ‘Staat iedereen te slapen of zo?' vraagt frontman/gitarist Pieter Holkenborg zich af. Maar het is gewoon bloedje heet op het krappe pleintje.

Holkenborg praat er overigens sowieso lustig op los. Zelfs tegen het publiek dat niét voor het podium staat. ‘Die eikels in het steegje, je komt toch hier staan? Dat is fucking onbeleefd!’ En tenzij je liever naar de reet van vier zwetende mannen kijkt, is dat een bijzonder goed idee. Automatic Sam is het aanzien namelijk meer dan waard. In drie kwartier tijd zweet de band het beste van Texino onder de mouwen vandaan, waaronder het ruim acht minuten durende monster You’re Not Gonna Miss Me en het aanstekelijke Don’t Need No Doctor.

Gaandeweg lijkt het wel wat eentonig te worden, maar met het broeierige I Want Mine stapt de band even van de gebaande paden. De onderhuidse spanning van het verhalende nummer spat uiteindelijk uiteen in een orgie van conflicterende drums en gitaren. Niet dat Leeuwarden er anders van wordt, het is immers nog steeds warm. Wat dat aangaat voert Automatic Sam vanmiddag een hopeloos gevecht met de brandende zon.
 
---
Gezien: Automatic Sam
Wanneer: zaterdag 26 mei 2012
Waar: het Fries Straatfestival, Klokplein