De jonge honden van de psychedelische rockband The Flying Trashcans trappen de avond af. Een selecte groep toeschouwers zien vóór het optreden al een fraaie prullenbak met twee vleugels op het podium geposteerd staan. Tijdens het begin van het optreden klinken luide knallen en spuwt de gevleugelde prullenbak felle lichtflitsen uit. De subtiele saxofoonsolo’s van Martijn Graff geven het geheel een jazzy sfeer. De muziek lijkt hierdoor een kruising tussen Pink Floyd, The Doors en Booker T & the MG’s. De grote sterkhouder van de band is Jan Egbers, die met zijn orgelsolo’s voor een ware sixties revival zorgt. Het aanwezige publiek schreeuwde na afloop zelfs luidkeels ‘we want more!’ Er schuilt een hoop potentie in deze vliegende prullenbakken.
Variërende optredens tijdens Freeze On Friday in Asteriks
Talentvolle bands laten zien wat ze kunnen
In Podium Asteriks werd een halfvolle zaal getrakteerd op psychedelische rock (The Flying Trashcans), snoeiharde hardcore (Nom De Plume), grunge (Emote) en funky powerpop (Mundo Park). Laatstgenoemde band is de overgebleven headliner nadat The Cool Quest vanwege een handblessure moest afzeggen. Het werd een gevarieerde avond waarbij The Flying Trashcans verrasten, de drummer van Emote zijn drumstel aan gort sloeg en Mundo Park de zaal liet dansen.
Sixties revival
Denderende metal
Het contrast met de vorige band is groot wanneer hardcoreband Nom De Plume de bühne betreedt. Al krijsend komt frontman Arjen van Dalen het podium opgelopen. Met krukken, aangezien hij zijn middenvoetsbeentje een maand terug heeft gebroken tijdens een enerverend optreden in Scooter'S. Denderende metal overspoelt met groot geweld de inmiddels iets vollere zaal. Binnen een half uur speelt Nom De Plume nieuw materiaal van hun Murena EP. Strakke gitaarsolo’s en drums laten zien dat er een hoop kwaliteit in de band schuilt. Ook tijdens de schaarse breaks (lees: adempauzes voor publiek) blijkt de band qua zang ook goed op elkaar afgestemd te zijn. Tijdens hun nieuwe song Marlon Brando is dit goed hoorbaar.
Vermakelijke grunge
Nadat het publiek flink is wakker geschud, is het de beurt aan de driekoppige grungeband Emote. Met de attitude van Jim Morrison gaat zanger Thomas Meester de interactie aan met het publiek. Tijdens een energieke en vermakelijke set speelt drummer Peter Melchers tijdens Need To Be That Girl zijn drumstel deels aan gort. Eerst valt de basdrum plots voorover waarna vervolgens een van de hi-hats van zijn standaard afvalt. 2 – 0 voor Peter!
Hoogtepunt van het optreden is de cover van Adele’s Rolling In The Deep. Vreemd genoeg werd er door het publiek aandachtig geluisterd en weinig gepogo't, gebeukt en geheadbangt.
Catchy powerpop-rock
Wanneer de zaal nog voller loopt, is het de beurt aan de powerpop-rockers van Mundo Park. Met een lager tempo dan de twee voorgaande acts blijkt het publiek vanaf het begin toch de danspasjes meegenomen te hebben. Tijdens nummers als Today en Television gaat de zaal behoorlijk los. Qua geluid is de band er sinds hun laatste optreden in de Asteriks flink op vooruit gegaan. Door een betere balans komen de bassloops van Ype Terwisscha en de gitaarsolo’s van Jordy Wu en Marcel Schuiff beter tot hun recht. Mundo Park sluit de avond af met This Romance Is Dangerous. Deze catchy melodie zal binnen het hoofd van menig bezoeker nog ongetwijfeld nabazuinen.
---
Gezien: Mundo Park, The Flying Trashcans, Nom De Plume en Emote
Waar: Podium Asteriks
Wanneer: 23 maart 2012
Opkomst: halfvolle zaal